Crazy Love [Park Chanyeol OC]

📌16.Bölüm.

Arkadaşlar gidip Housemate'yi de okuyun üzülüyorum :/

Bu bölüm biraz kısa oldu ama araya bir kaos katmadan olmazdı jdxlwğaşgşf

İyi okumalar~

Hastanede yine koşuşturduğun günlerden biriydi. Bugün Chanyeol'u test odasına indirecektin ama ona daha saat vardı. Bu sabah onun bol romantikli günaydın mesajıyla güne başlamıştın. Onu o an yemek istesen de hâlâ onu görmeye fırsatın olmamıştı çünkü bugün ziyaretçi kabul günüydü. Daha sabahtan herkesin yavaş yavaş ailesi ve yakınları gelmeye başlamıştı.

Chanyeol yine bugün fazla kötü hissedecekti çünkü yanına gelecek bir ailesi yoktu.Onun ailesi ona şu ana kadar sadece sıkıntı ve üzüntü vermişti.Annesi hariç.İmkânın olsaydı annesini buraya getirip Chanyeol ile görüştürürdün.Annesini çok özlüyordu.

Tüm hastaları tek tek gezmiştin.İlaçlarını verdin,test odasına gelenleri götürdün,beş kişinin çıkış işlemlerini yaptın,kriz geçirenleri sakinleştirdin. Daha yeni öğlen olmasına rağmen çok hareketli bir gün olmuştu.

Tüm işlerin bittiğine göre Chanyeol'u test odasına götüreceğin için danışmaya inip form ve raporları aldın.

"Hangi hasta hemşire hanım?"

"Park Chanyeol,61 numara."
Danışman bilgisayarda birkaç işlem yaptıktan sonra sana döndü. "Şu anda ziyaretçisi var,test odasına indiremezsiniz."

Sana kimsenin geleceğini söylememişti.Birini de beklemiyordu.Danışmana teşekkür edip koşaradım 61. odaya çıktın.

Kapıyı açmanla birlikte beyninden vurulmuşa döndün. Çünkü Chanyeol'un kucağına genç bir kız vardı ve öpüşüyorlardı.

Ellerin yavaş yavaş uyuşmaya başlıyordu. Başın dönüyordu. Sonunda birbirlerinden ayrılabildiklerinde Chanyeol'un gözleri sana döndü. "S-sevgilim..."

Kucağındaki kız sana baka baka sırıtıyordu. Chanyeol ne cüretle seni aldatabiliyordu? Sen burada ona hem aşkını verip hem iyileştirmeye çalışırken seni nasıl arkandan bıçaklayabiliyordu?

Chanyeol üstündeki kızı yatağın bir kenarına fırlatıp koşarak yanına geldi. Kapıyı hızlıca suratına kapattın ve koşarak aşağı indin. Chanyeol odadan çıkmış seni arıyordu.Bir yandan da koridorda adınla bağırıyordu. Artık gözlerinin yanmasına daha fazla engel olamadın ve içini dökmeye başladın. Kendini hastanenin bahçesine attın ve ağlayarak tek başına yürümeye başladın. Yürüdükçe insanlar dönüp sana bakıyordu ama bu umrunda değildi. Bunu Chanyeol'dan asla beklemiyordun.

Gür ağaçlardan birine yaslandın ve ağlamaya devam ettin.Sen ona derman olmaya çalışıp kendini hırpalarken,o sana seni aldatarak mı teşekkür ediyordu?

"Sevgilim lütfen beni dinle..."

O tanıdık sesi duymanla birlikte sıçrayarak arkanı döndün. Ağlamıştı,gözleri kıpkırmızıydı ama umrunda değildi.
O SENİ ALDATMIŞTI.
"A-aşkım yanlış anlad-" cümlesi yanağına hızla inen tokat sayesinde yarım kalmıştı.Chanyeol utancından ve üzüntüsünden ölecek gibi hissediyordu. "Yeter Chanyeol! Daha fazla düşme gözümde.Hem böyle apaçık bir şeyi nasıl yanlış anlayabilirim? Söylesene!"

Chanyeol hıçkırıklarını gizleme gereği duymadan önünde diz çökmüştü. Hıçkırıkları nefesini kesiyordu ama buna rağmen sana yalvarmaya devam ediyordu. "Birtanem beni bir k-kez olsun dinle y-yalvarırım."
Yapışmış olduğu bacağını hışımla çekerek hastaneye doğru ilerledin. Chanyeol şu an senin hayatının sınırlarındaydı,kalbinin içine tekrar alabilir miydin,bilmiyordun.