အေမွာင္ထဲက [Face of the Devil]

Chapter 9.7.3

ဆယ္စကၠန္႔ဆိုတာ သူတို႔အတြက္ ထြက္ေပါက္အထိေရာက္ေအာင္ ဆုတ္ခြာဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မေလာက္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး အျပင္မွာ သူတို႔ရဲ႕ညီအစ္ကိုေတြအမ်ားႀကီး ေစာင့္ေနေသးတယ္။ သူတို႔ေတြကိုစြန္႔ပစ္ဖို႔ဆိုတာ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အခု ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ?? အျပင္ကလူေတြအားလံုးကို အထဲကိုေခၚၿပီးပဲ ပုန္းဖို႔ေနရာရွာရမလား?? ဒါေပမယ့္ အျပင္ဘက္တံခါးက Titanium သတၱဳနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ တံခါးမဟုတ္ဘူး။ သာမာန္သံထည္နဲ႔ပဲ လုပ္ထားတဲ့ တံခါးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး တခ်ဳိ႕ေနရာေတြဆို သံေခ်းေတာင္ကိုက္ၿပီး အေပါက္ေတြေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီအေျခအေနမွာ Zombie အုပ္ႀကီးရဲ႕ရန္ကို ဘယ္လိုမွတားဆီးေပးႏိုင္မွာမဟုတ္လို႔ ေသြးေျမက်မယ့္တိုက္ပြဲကို ေရွာင္ဖို႔နည္းလမ္းမရိွေတာ့ဘူး။

တစ္ၿမိဳ႕လံုး ရိွရိွသမွ် Zombie ေတြရဲ႕ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္တာကိုခံရရင္ God Level စြမ္းအားရွင္ေတြျဖစ္ေနရင္ေတာင္ အသက္ရွင္ဖို႔မလြယ္ဘူး။

ေကာ္က်စ္ရိန္ဟာ အေတာ့္ကို မသက္မသာခံစားေနရတယ္။ Password ကိုတြက္ဖို႔တာဝန္ယူခဲ့တဲ့စစ္သားဟာလဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျမျမႇဳပ္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနၿပီ။ က်န္တဲ့တပ္သားေတြအားလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားတဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြေပၚလာတယ္။

က်ဳိးယြင္ရွန္႔ဟာ သက္ျပင္းအသာခ်လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ အေရွ႕ထြက္လာၿပီး တံခါးရဲ႕ Unlock ခလုပ္ကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ႏိွပ္လိုက္တယ္။ Digital မ်က္ႏွာျပင္ေပၚကအခ်ိန္ဟာ 12:07 မွာရပ္သြားၿပီး က်ဳိးယြင္ရွန္႔ဟာ ဂဏန္းေတြကို တစ္ဆက္တည္း႐ိုက္ထည့္လိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုးအနီေရာင္သမ္းေနခဲ့တဲ့ အခ်က္ျပမီးေရာင္ဟာ သာမာန္ခဲျပာေရာင္ကို ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားၿပီး ႀကီးမားေလးလံတဲ့တံခါးတစ္ခ်က္ဟာ ေျဖးညႇင္းစြာထြက္ေပၚလာတယ္။

႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္မႈေတြဟာ တစ္ခဏအတြင္းမွာ ၿပီးဆံုးသြားတယ္။

ဘာလား?? အခုဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ?? အခ်က္ျပမီးအနီေရာင္ကိုရပ္တန္႔ဖို႔ အခ်ိန္သံုးစကၠန္႔ပဲရေတာ့တာ၊ သံုးစကၠန္႔အတြင္း Password သံုးခု?? Password တစ္ခုခ်င္းစီကလဲ အဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာတြက္ခ်က္ရတယ္!!! ဒါေပမယ့္ ေဒါက္တာပိုင္က တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ရပ္ၿပီး စဥ္းစားတာေတာင္မရိွပဲ Password အမွန္ေတြကို တန္းစီ႐ိုက္ထည့္သြားတယ္!!! အဲ့ဒါဆို...သူ႕ဦးေႏွာက္က ဒီေလာက္ခက္ခဲနက္နဲတဲ့တြက္ခ်က္မႈေတြလုပ္ဖို႔ အခ်ိန္တစ္စကၠန္႔ေတာင္မလိုဘူးဆိုတဲ့သေဘာလား??