Savaş

319 17 5
                                    

Saat 8'e yaklaşıyordu. Hazırdım. Üzerime siyah uzun bir elbise giydim altına topuklu ayakkabı böylece Ceyhun'a yaklaşmıştı boyum. Annem bana baktı ve gözleri doldu yine. Ellerimle annemin gözlerindeki yaşı silerken

" Aa yapma böyle anne " dedim

"Çok güzel bir kız oldun farketmiyorsun " dedi bunu diyen annem olsa bile utanmıştım.

"Ceyhun " dedim kapıyı göstererek hızla kapıyı açtım karşındaki Ceyhun olamazdı. takım elbise giymişti. Esmerlik ona şimdi daha da yakışmıştı.

" Bu gece bütün kızlar kardeşime hayran olacak sanırım " dedim kıkırdayarak.

Sessizce kendine bir şey söylemişti fakat anlamamıştım.

"Gitmiyor muyuz hadi küçük hanım " dedi

Annemden şans öpücüğümü alıp evden çıktım. Beynimi saatlerce o kadının kim olduğunu bulmak için oyalamıştım. daha önce hiç görmemiştim ama yüzü çok tanıdıktı. neyse ben bunları düşünürken arabanın kapısını açtı Ceyhun.

"Şımarıyorsunuz beni beyfendi " dedim

Denizinde burda olmasını çok isterdim ama detayları Kapıdan çıkar çıkmaz anlatacaktım zaten. Kapıyı çaldık.Baya lüks bir evdi. Ayça Hanım açtı kapıyı samimi ve sıcak gülümsemesiyle.

"Hoşgeldiniz bizde sizi bekliyorduk buyrun hemen sofraya geçin lütfen bende o sırada kardeşimi çağırayım kusura bakmayın " dedi

Ceyhunla masada bekliyorduk. merdivenden inen Ayça Hanım " tanıştırayım kardeşim Savaş " dedi

Savaşa baktım ve suratım buz kesmişti. tüm kuvvetim çekilmişti sanki. kıpırdayamıyordum. Ceyhun "izninizle biz kalkalım " dedi

" Savaşla tanışıyor musunuz ? " Dedi Ayça hanım yani Savaşın ablası. çok benziyorlardı bu yüzden yüzü tanıdık gelmişti Ayça hanımın.

Savaş konuya girdi "eski sevgilim"

Hala konuşamıyordum gözlerimdeki yaşı zor tutuyordum aşağı kısım bulanık gözüküyordu.

"Ceyhun haklı biz kalkalım rahatsızlık vermek istemem " dedim

Kapıya doğru koşar adım ilerlerken Ceyhun'da beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Gözlerimdeki yaş daha fazla duramazdı kapıdan çıktık ve kapının önüne düştüm resmen ellerim titriyordu. Ağlamaya başladım. Ceyhun bana sarıldı. saçlarımı okşadı. gözümdeki yaşı sildi eliyle.

"Yapma böyle canım yanıyor " dedi

"Gidelim o zaman " derken arkamda kalan eve son bir kez dönüp baktım. ve Ceyhun terastan beni izliyordu. yine kazanmıştı. yine ağlamıştım. yine zafer onundu.

Sen Herkes OlmaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin