Sadece düşündüm o an Ceyhun bunu neden yaptı diye. Ceyhun'a bu hakkı ben vermiştim. sonuçta ben izin verebildiğim kadar yapabilirdi bunları. odama çıktım ve tavanı seyrederken önce ne istediğimi sordum kendime. Savaşı seçip acı çekerek ölmek istemiyordum. Ceyhunuda seçip ona benim yaşadığım acıları yaşatmak istemiyordum. savaş için acı çekiyordum ama Savaşın acısını unuttuğum zaman ondan öncekilerin acısı olacaktı. Acıyı sevmek diye bir şey var. Ben acıyı seviyorum. Savaş belli ki pişman annesinin ve babasının ölümü yüzünden bu kadar umursamaz belki. empati kurmuşumdur ben hep. Savaşın acısını anlayamadam da ona hak vermiştim. o güçlü bir adamdı benim gözümde çünkü sevdiği her şeyi kaybedip dimdik durmuştu ayakta. Ama bir yazarın dediği gibi insan bir ağaçtır. ağacın dallarıysa insanların o kişiye güveni. benim güvenim kalmadı Savaşa karşı. yazar haklı. Güven olmazsa olmaz. çünkü insanlar ağacın ne kadar dik olduğuna gövdesine değil dallarına bakar. dalı olmayan bir ağaca kimse ağaç demez. Güven önemli. Savaş beni azıcık tanıdıysa eğer güvenimi kazanmak için elinden geleni yapar. Biliyorum. Savaşla konuşmak istiyorum aslında diye düşünürken mesaj geldi.
"Sahilde buluşmamız mümkün mü bir saat sonra -savaş "
Kalp kalbe karşıydı belki. annemden izin alıp çıkmalıydım bir şekilde gece izin almam hayliyle zordu.
" Anne kötüyüm sahile inebilir miyim acaba Denizi'de alacağım " dedim
Deniz diyince akan sular dururdu annem için denizle benim bi farkım yoktu 2. kızıydı deniz annemin. izin verdi ve ben Savaşı görmeye giderken ilk kez içimde tuhaf bir his vardı. sanki midemde kelebek değil de fil tepiniyordu.
Ne konuşacağız diye binlerce kez yürürken kendime sordum. bizi konuşacaktık biliyordum.
Savaşı gördüm Bana doğru geliyordu yavaş yavaş. Ben onunla hep el ele oturduğumuz kayalıkların üzerindeki duvarda oturmuştum.
"Yerimize oturmuşsun " dedi gülümserken
"Alışkanlık" dedim
"Ne konuşacağız Savaş " dedim
"Ben anlatacağım sen sadece beni dinleyeceksin inanıp inanmamak sana kalmış " dedi
"Başla " dedim sessizce
" Aklıma gelsin istemiyorum ama bunları bilmen ne işe yarayacak bilmiyorum ama bil. Senden ayrıldığım günden 1 hafta önce annemle babamın arası hiç iyi değildi tartıştılar babam evi terketti o gece çok içtiği için arabayla kaza yapmış öldü. annem kendini çok suçlu hissettiği için intihar etti. o koca ev ve ablamla bana kaldı. içinden çıkamadığım bir durumdu ve ben yalnız kalmak istedim. seni sevmediğim için değil. çünkü bu ellerin sadece bana yakışıyor sadece seni öptüğümde
Böyle bi huzur doluyor içim ve sana sarıldığım zaman dünya iki kolumun arasındakimi gibi hissediyorum. özür dilerim seni severken acı çekmeni sağladığım için "
dedi ağlamamak için zor tutuyordu kendini çünkü babasının ölümü hele annesinin o bunu fazlasıyla yaralamıştı.Farkımdaydım. ona iyi gelecek bir şey yapmak istedim savaşın başını tutup göğsüme koydum. Saçlarını kolladım elimi tuttu.
"Benim nasıl nefes almaya ihtiyacım varsa işte sana da öyle ihtiyacım var sevgilin olması umrunda değil " dedi
"Sevgili değiliz " diyip Ceyhunla yaşadıklarımı anlattım. savaş biraz sinirlendi ama sonuçta kendi bu hale getirmişti beni.
" Güveniyor musun bana eskisi gibi ?" dedi
"Cevap veremeyeceğim şeyler sorma savaş bilmiyorum" dedim
Kafasını öne doğru bi kere salladı bu kafa sallayışını biliyordum. HER ŞEY ESKİSİ GİBİ olacak demekti bu. saatlerce öyle oturduk bu arada denize mesaj attım annem sorarsa senle sahildeyiz diye yani tedbirli davranmam gerekirdi.
"Gidelim geç oldu savaş "
"Seni seviyorum " dedi o an Birbirimize öyle uzun baktık ki. Yavaşça yaklaştı ve öptü. yine aklım başımdan gitmişti. yine almıştı beni kendimden. karşılık vermiyordum sadece dudaklarımdan öpüşünü izliyordum. karşılık vermediğimi farkedince geri çekildi çekildiği andan sonra onu kendime çektim. öptüm onu. Zamanla olacak demiyordum artık. zamana da güvenmiyordum çünkü. zaman bana sevdiklerimi vermemişti hiç almıştı aksine. bu yüzden Savaşa geç kalamazdım.
