Kuru Soğuk

Hafif buruk bir kırgınlık, bir hüzün var üzerimde. Uzun zamandır atlatamadım.Doktorumun verdiği hapları içmek istemiyorum. Halam üzerime öyle çok titriyor ki , onu üzmekten korkuyorum. Ama o ilaçlar çok uyutuyor hatta bazen zaman şuurumu bile kaybedebiliyorum. Bende akşamları ikişer tane içmem gereken ilaçları sadece 1 tane alarak yatıyorum. İlaçsızda iyileşebildiğimi ispatlayabilmek için, içmediğim ilaçları kilitli kutuma saklıyorum . Eğer kilitli kutumda ki ilaçlar farkedilirse; İşte o zaman halama karşı çok mahçup olurum.

Daha 17 yaşındayım. Başarıyla bitirmem gereken okullarım var . Birinci olmam gereken yarışmalar. Çünkü hep başarılarla büyüdüm. Ailemin yanımda olmaması bu başarıların sonu geleceği anlamına gelmiyor. Belki de halam beni bu başarılarım sayesinde itirazsız yanına kabul etmişti. Belki de babamdan kalan tek hatıra olduğumdan.

Babama çok benziyorum , kaşlarımız ve burunlarımız aynı. Onun kadar olmasada onun gibi uzun boyluyum , onun gibi esmer. Onun gibi güzel yüzebiliyorum. Onun gibi deniz aşığıyım. Onun gibi doğa tutkunuyum. Ben onun küçük kızıyım..

Ailemle beraber İzmir'de yaşıyordum. Tek çocuktum . Küçük bir erkek kardeşim olacaktı .. Eğer o büyük kaza olmasaydı . Ailemizin 4 kişilik olacağını kutlamak için akşam yemeğine yer ayırttırmıştık.. Seyirtepe'ye gidiyorduk. Arabayla 15 dakika da oraya varabiliyorduk. Babam işten gelince , hemen aşağıya indik .. Biz 3 arkadaş gibiydik. Cuma geceleri bizim gecemiz olurdu. Hafta sonunu hep beraber geçirirdik. Ben arkadaşlarımla gezmek bile istemezdim , onlarda hiçbir iş yemeğine gitmezlerdi.

Seyirtepe'ye ulaşmak için geçmemiz gereken bariyersiz uçurumlar vardı. Karşıdan gelen tır birden önümüze geçti , sallana sallana bize doğru geldi ! Babam o anlık şaşkınlığını üzerinden attı ve hızlı bir manevrayla diğer şeride geçti. Annem eli karnında şaşkınca olup biteni izliyordu. Sonra acı bir çığlıkla , az önce bize çarpmak üzere olan tırın , arkasından çıkmış kasasını fark ettik. Kasa üzerimize devrildi. Annem o an benim üzerime siper olmuştu. Babamsa anneme.. Kaza çabuk fark edilmiş. 27 dakika içinde ambulanslar kaza yerine varmışlar.. Sağlık görevlileri arabayı parçalayarak bizi içinden çıkartmış .

Babam orada vefat etmiş. Annem ve ben ise hastaneye kaldırıldık.. Ama gözlerimi açtığımda annemde yoktu yanımda.. Halam vardı. 3 gün komada kalmışım .. Herkes benimde öleceğimden eminmiş . Ciğerim parçalanmış.. Annemin ciğerini bana nakletmişler.. Bitkisel hayata girmiştim. Tam 5 gün kendimi kimseye anlatamadım.. Serumlarla yaşıyordum. 5. günün sonunda , halam bana babamı anlatırken tepki verebildim. Devam etmemi istermisin dediğinde , istemli bir şekilde gözlerimi kırpmıştım. Halamsa sevinç çığlıkları içinde doktorlara bağırıyordu.. Tepki verdi !!Birden içerisi doktorlarla doldu. Birisi gözümün içine ışık tutuyordu. Ne olduğunu tam olarak kestirememiştim . Çünkü doktor gözlerime bakmayı bıraktığında , tekrar uyumaya başlamıştım..

13 saat sonra kendime gelmiştim. Gözlerimi açtığımda anneannem de yanımdaydı. ''Kızım , iyi misin ?'' diyordu bir telaşla. Olayları kestirebiliyordum ama tepki veremiyordum .Halam uyandığımı hemşirelere haber vermiş. Hemşireler , anneannemin telaşlı halini görünce , beni unutup onu sakinleştirmeye çalıştılar. Merak etmeyin durumu iyi , her şey eskisi gibi olucak.. Ve bir daha gözlerimi açtığımda , yoğun bakımdan çıkmıştım . Yavaş yavaş konuşabiliyordum .. Bu kadar iyi olmam bir mucizeydi onlara göre. Ama eğer beni korumasalardı belki ailemin hala yaşama umudu olabilirdi .1 hafta sonra iyice kendime gelmiştim . Ameliyat izlerim yoktu. Halam benim için en iyisini yaptırmıştı. Kendime gelince sorduğum ilk şey annemler oldu .. Bebeğimiz.. Halam hepsinin iyi olduğunu fakat burada yeterli imkanlar olmadığı için yurt dışında ki hastanelere sevk edildiklerini söyledi. Bense onları ne zaman görebileceğimi sordum . Tedavim ne zaman biterse ailemi o zaman görebilecektim.

Bu arada yan odada bir feryat koptu. Bir çocuk anne anne diye ağlıyordu. Neler olduğunu sordum , halamsa kendimi yormamam gerektiğini söyleyerek nazikçe odadan çıktı. Bense tekrar uyumuştum.. Ne kadar olduğunu bilmiyorum ama bir kaç saat sonra halam önümde kocaman bir gülümsemeyle bana bakıyordu . Elinde yemek tepsisi. Küçük bir tebessümle; ''Demek o kadar iyileştim'' dedim . Halam bir an duraksadı .. Daha iyi olucaksın tatlım diyerek yanıma oturdu . Bir kase çorba vardı ve yanında bir pipet .. Pipet mi ? Halam aklımdan geçenleri fark etmiş gibi , ''küçükken çorbayı hep pipetle içmek isterdin '' dedi.Tabi ki buna inanmamıştım ama başımı sallayarak ona onay verdim .

Üç hafta sonra fizik tedaviye başladık. Sol bacağım kırılmıştı. Öyle büyük bir kazadan aldığım küçük hasarlar , sadece ciğerimin parçalanması ve ayağımın kırılmış olmasıydı. Ölebilirdim ama kalbim ısrarla atmaya kararlıydı. Komaya girdiğim için haftalarca yatmıştım. Tek yaptığım hareket yatağımın dikleştirilmesi yada yatay konuma gelmesiydi.Ve bu yüzden her yerim ağrıyordu. Önce basit hareketlerle başladık. Oturmak gibi , hafifçe eğilmek gibi . 2 gün sonra ise , ayakta durmam için çalıştık. Halam sürekli yanımdaydı. Anneannem ise yarım saatten fazla oturmuyordu. Halam sürekli bana destek oluyordu.'' Yapabilirsin'' ..

Ve en büyük destekçim ailemdi .Ne zaman iyileşirsem işte o zaman ailemin yanına gidebilecektim. Biliyordum; onlarında bana ihtiyacı vardı. Ailemi çok özlemiştim , kardeşimi merak ediyordum ; Nasıldı ? Yaşıyor muydu ? Yaşadığını pek sanmıyordum ..Merak ediyordum , Bir şey lazım mıydı , doku falan? Büyük ihtimalle benim dokum onlarla uyuşurdu.. Halamla bunları konuşarak günlük yapmam gereken egzersizleri yapıyordum.. Birden doktorum kapıyı açtı , halamı yanına çağırdı.. Halam kırık bir tebessümle odadan çıktı . Ne olduğunu anlayamamıştım. Bir kaç dakika sonra halam tekrar yanıma geldi , tebessümü bütün yüzüne dağılmıştı. ''Ne oldu hala ?'' dedim sakince. Cevap vermesi biraz gecikti ve bende ''Annemlerden haber mi var yoksa?'' dedim.

Halam birden ciddileşti . ''Hayır tatlım ama senin durumun oldukça iyiye gidiyor . İlk geldiğinde durumun oldukça kötüydü . Doktorlar senin komada kalacağını , hatta ölebileceğini söylüyordu . Ama daha sonra sen komadan çıktığında .. Yani sanki sana uyuşturucu verilmişti ve etkisi geçiyor. İyice açılmaya başladın . Şimdiyse yürüyorsun , bunlar inanılması güç şeyler.'' Halamın söyledikleri eskiyen bir fotoğraf gibi kulaklarımda sararıp gitti. Ailemden haber alamamanın hüzününü yaşıyordum .