Sen Herşeysin | Tamamlandı

Bölüm 23- Sensiz

Merhaba🙋🏻‍♀️

Yine hüzünlü bir bölüm ile karşınızdayım. Valla yazarken ben bile bazı yerlerde duygusallaştım.😢

Bölüm Şarkısı: Deniz Tekin- Ayrılık

Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin lütfen. 🙏🏻🙏🏻

2500+ Kelime 🌙

Keyifli Okumalar🌙

Kısık, simsiyah kirpiklerle çevrili olan gözler yavaş yavaş açılırken genç kadın karşısında gördüğü maviliklere ne yapacağını şaşırdı. Dili lâl oldu bir anda sanki. Odaların da karşısında kaybettiği sandığı adam ona her zaman ki gibi aşkla bakıyordu.

"Ya-yavuz!?" dedi ağlamaklı bir tonla.

"Efendim birtanem?" dedi adam gülerek.

Bahar etrafına baktığında yatağında olduğunu gördü. Yavuz da bir elini destek almış öylece yanında yattığını gördü. Bir anda hemen adamın boynuna sarılırken kokusunu içine çekmeye başladı.

"Allah'ım rüyaymış. Buradasın, yaşıyorsun. Bırakmadın beni. " dedi kadın hıçkırıklarını serbest bırakarak.

"Kabustu bir tanem geçti." dedi Yavuz kızın saçlarını okşayarak,

"Anlatmak ister misin?"

"Sen ölüyordun ben son kez sana bakamıyordum bile sonra bebeğimizi kaybediyordum. Çok korktum Yavuz."

"Geçti bak bende bebeğimiz de yanındayız. İyiyiz."

Kadın o an fark etti bir şeyleri. Adamın boynundan çıkıp kahvelerini adamın mavilerine dikip yüzünü avuçladı.

"Ben sana bebeğimiz olacağını söylemedim. Rüya olan bu dimi?" dedi Bahar ağlayarak. Yavuz kafasını olumlu bir sekilde salladığında Bahar tekrar adama sarılıp kollarını sıktı.

"Uyanmak istemiyorum Yavuz. Ben seni yanım da istiyorum."

"Uyanmak zorundasın birtanem. Uyanmak ve yaşamak zorundasın, benim için, bebeğimiz için."

"Sende yaşamak zorundaydın. Benim için, bebeğimiz için. Ama sen gittin."

"Özür dilerim sevgilim." dedi adam kısık bir sesle. Ayağa kalkıp odayı aydınlatan cama doğru giderken Bahar yatakta oturur pozisyona geldi.

"Gitme Yavuz.." dedi yalvarırcasına.

"Üzgünüm sevgilim, gitmek zorundayım."

Yavuz gözden kaybolmaya başlarken Bahar yatağından kalkıp peşinden gitmeye çalışsa da bir şey onu ayaklarından çekip hareket etmesini engelliyordu sanki.

"Yavuz!?"

Bahar tekrar gözlerini açtığında bu sefer odasında değilde buram buram dezenfektan kokan bir hastane odasında olduğunu gördü. Bağırdığı için koltukta uyuyakalmış Nazlı sıçrayarak uyanıp yatakta ağlayan kadının yanına gitti.

"Bahar, canım!?"

Nasılsın diyemedi genç kadın. Nasıl olabilirdi ki? O Ateş'i kaybetse nasıl olurdu? Düşüncesi bile ürperticiyken Bahara nasıl olduğunu soramadı.