''Asdfgh'' telefonumu açtığımda gördüğüm ilk mesaj buydu.Kankam atmıştı ona günler önce yolladığım resmi yeni görmüş olmalıydı.Zaten kimin umrumdaydım ki herkes beni kendi halime bırakıyordu.Neden ? çünkü onlar gibi düşünmüyordum.Onların yaptığı aptalca şeylere gülmüyordum.Eğer bu benim farklı olduğumun göstergesiyse onlarla aynı ortamda yaşayamazdım.Ama ailem bu şekilde düşünmüyordu.Onlara göre benim de normal ve ilgi çekici olmayan iğrenç bir hayat yaşamam gerekliydi.Oysa ben macera arayanlardandım.Sıkıcı bir hayatı asla kabul edemezdim.Küçüklüğümden beri vazgeçemediğim bir hayalim vardı.Vampir olmak istiyordum.Biliyorum çoğu insan vampirlere inanmazlar.Bunun sebebiyse vampirlerden korkmalarıdır.Yada ailesinin öyle şeylere inanacak kadar aptalmısın ? demesidir.Ben onların varlıklarına inanıyorum.Ve umuyorum ki bir gün biriyle karşılaşacağım.Küçükken bir kitap okumuştum adı ''The Vampires''dı.O kitaptan vampirler hakkında çok şey öğrendim.Ah! telefonuma yine beni sinir eden bir mesaj daha ''Naber değişik olduğunu sanan aptal kız'' bu mesajı yazansa aptal bir arkadaş sadece orta okulu beraber okuduk.Aynı liseye gitsekte onunla pek konuşmuyorum hatta hiç okulda selam bile vermez şimdiyse mal mal mesajlar atıyor.Neden? Çünkü okulda yanında kızlar olur şimdi kimse yoktur Alla bilir yanında.Adı kaan adı kadar tatlı biri değildir.Bir keresinde günlüğümü okurken yakalamıştım o günden beri benimle alay ediyor.Bir kere bu yaptığı resmen TERBİYESİZLİK! şimdi bu aptal mesaja ne cevap versem acaba ? en iyisi cevap vermemek ''Esma gelsene kızım'' diyen annemin sesini duyuyorum kesin yine perde falan takılacaktır.Annemden uzun olduğum için bu işler bana kalıyordu.Babam burada olsaydı bana kalmazdı heralde.Babam iki aydır eve neredeyse uğramıyor diyebilirim artık geceleride çalışıyordu.Aslında annemde öğretmendi.Lakin çok kardeş olduğumuz için geçinmemiz zor oluyordu.Babam muhasebeci ve yaşlı olmasına rağmen hala bizim için çalışıyordu.Annemde öyle ama annem genelde evde ders veriyordu.Aileme çok üzülüyordum.Tam 6 kardeştik içlerinde tek kız olan bendim.Tek kız bendim.Abilerimse dürüst olmak gerekirse serseriydiler.Gece giderler sabaha karşı eve gelirler.Babam olsaydı onların canına okurdu.Annem sesini çıkarmıyor üstelik annemden para istiyorlar.Bu çok sinir bozucu ben aileme yük olmayım diye evden dışarı çıkmıyorum.Televizyon bile açmıyorum onların yaptıklarına bak! Nefret ediyorm onlardan.Annem yine perde takmam için çağırmıştı.Oysa şurada vampirlerle ilgili kitap okuyordum.Rahatım yerindeyken benden birşeyler istemeleri çok sinir bozucu.Akşama kadar kankama mesaj attım onu bunaltınca sinirim geçiyordu.Akşam annem komşuya gittiği için yemeği kendim hazırlayacaktım.Biraz kitap okuduktan sonra yerim birşeyler diye düşünerek kitabıma döndüm.O sırada kapının zorlandığını duydum.Galiba abimgil geliyordu.Anahtarlarını yinemi evde unutmuştu bu serseriler! Üfff gidip şu salaklara yardım edeyim yine içmişlerdir yürüyemezler bile.Kapının oraya gittiğimde gelen abimler değildi.Yakışıklı,güzel giiyimli,esmer harika bir çocuktu aynı hayallerimdeki gibi.Ama yinede çığlığı basmıştım.Bana ''sakin ol seni izledim seninle konuşmak için buraya geldim sadece dedi.Hayır diye tekrar bağıracakken ağzını açıp tıpkı bir vampirinki gibi olan sivri dişlerini gösterdi.Öyle şaşkındım ki bayılmak istedim ama bunu bile beceremedim.Sadece ''Se...nn bir .. vampirsin değil mi ? diyebildim.Şaşkınlığımın yanına birde korkum eklenmişti.
