PARMAĞINI ÇITLATMA (HUNHAN)

tgp18

Luhan : Yüzüme neden bakmıyorsun?

Sehun : Yüzüne baksam aşkla bakacağım, o da seni kötü hissettiriyor.

Luhan : Saçmalama Sehun asıl uzak durman kötü hissettiriyor.

Sehun : Bence benim varlığım kötü hissettiriyor.

Luhan : Saçmalıyorsun.

Sehun : Doğrular bunlar, her ne kadar canım yansada.

Luhan : Yapma böyle, birşey olmuş sanki. Bir sıkıntın mı var? Benimle paylaş.

Sehun : Sıkıntım var evet, sensin. Hadi yardım et. Kendinin benden hoşlanmasını sağla hadi.

Luhan : Sehun nerdesin?

Sehun : Uzak dur benden.

Luhan : Nerdesin diyorum sana.

Sehun : Ren bahçe de onun yanına git sen beni boşver.

Luhan : Siktirme Reni söyle artık.

Sehun : Ne olacak gelince göz yaşlarımı silip teselli mi edeceksin? Seni sevdiğim için bu haldeyim ben.

Luhan : Ağlıyor musun? Nerdesin söyle çabuk!!!

Sehun : Yoruldum çok yoruldum.

Luhan : Sehun lütfen söyle neredesin?

Sehun : Zemin kattaki depoda.

Sehun şuan ağlıyor olduğunu düşündükçe deliriyordum, insanların benim yüzümden kötü hissetmesi canımı fena halde yakıyordu. Hızlı adımlarla deponun olduğu yere gittim.

Deponun kapısı aralıklıydı aceleyle girdim içeri, karanlık olduğu için hiçbir şey görünmüyordu. Elimi ışığa uzattım ve açtıktan sonra etrafa bakındım, Sehun eski bir sıraya oturmuş başı aşşağı eğik bitkin bir halde duruyordu.

Hızla yanına gittim ve dizlerinin dibine yere çömeldim. Sağ elimi uzatıp sol yanağına koydum bana bakmasını sağladım, ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu bir an nefes alamadığımı hissettim. Ben ne yapmıştım da bu hale gelmesine sebep olmuştum.

Kendime doğru çekip sıkıca sarıldım, anında sardı kolları bedenimi. "Gördüm seni" dedi." Gördüm Luhan, benim sana baktığım gibi sen ona bakıyorsun. Canım o kadar çok acıyor ki artık aldığım her nefes batıyor. Zorlanıyorum artık, benim ki basit bir hoşlantı değil bunu uzun zaman önce anladım. Seni çok seviyorum Luhan"

Dediği şeyler hem kendi canını yakıyordu hem benim. Birşey söyleyemedim, sadece daha sıkı sarıldım. Ağlama demek istiyordum ama buna hakkım olmadığını düşündüm. Bu halde olmasının sebebi bendim ve ağlama demek büyük bencillikti.

Bir süre sonra ayrıldı benden, ayaklandı ve kapıya adımladı.  Daha sonra aniden geri döndü ve dibime kadar gelip gözlerimin içine baktı.

" Luhan hiç umut yok mu?"

Kırmızı gözlerini görmek hiç iyi hissettirmiyordu.

"Sehun özür dilerim"

"Tek yaptığın özür dilemek zaten"diye mırıldandı.

Derin bir nefes almak için gözlerimi kapatmıştım ki dudaklarımın üzerindeki yumuşaklık gözlerimin neredeyse yuvasından çıkmasına sebep oldu.