HarryPotter{and the picnic at hanging rock}

.

Χτυπάω ξανά και ξανά το κουδούνι της εξώπορτας αλλά τίποτα. Καμια απάντηση προς το παρόν. Η ζέστη είναι αφόρητη και τι δεν θα έδινα να ήμουν τώρα στο σαλόνι του σπιτιού με το  ερκοντίσιον τελευταίας τεχνολογίας του θείου Vernon στο full. Αυτή την υπεροχή και απολαυστική σκέψη διακόπτει η αρσενική κουκουβάγια μου που ο Hagrid την έκανε δώρο σε εμένα για τα γενέθλια μου γινόμουν έντεκα τότε. Χουχουτίζει τώρα δυνατά και γρήγορα τα φτερά του καθώς έκρωξε με το ράμφος του. <<ει για ήρεμα εσύ!>> τον μάλωσα αμέσως σταμάτησε και αφού μάζεψε τα λευκά φτερά του με κοίταξε τρομαγμένος με τα κίτρινα τεράστια κεχριμπαρένια μάτια του. << sorry εντάξει συγνώμη.>> λέω καθώς κατεβάζω το κεφάλι για να δείξω την μεταμέλεια μου. Ένας δυνατός γδούπος όμως με έκανε να αναπηδήσω αππ την τρομάρα που πήρα. Καθώς σήκωσα το βλέμμα μου είδα ενα νεο ολοκαίνουργιο PlayStation 4 με τετραπύρηνο επεξεργαστή και ασύρματα τηλεχειριστήρια.

Να έχει σωριαστεί στο κοντό και περιποιημένο πράσινο γκαζόν της μικρής αυλήτσας. Έσπασε από ότι έχω καταλάβει αλλά προτείνω στο εαυτό μου να μην πλησιάσει εκεί. Αυτός θα πρέπει να ήταν ο κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος από εμένα παχουλός ξανθός με γαλανά μάτια ξάδελφος μου. Έχει τα νεύρα του και πάλι, έχω χτύπησα για ακόμη μια φορά το κουδούνι τους αλλά προν προλάβω να ξανά δοκιμάσω άνοιξε η πόρτα και μπροστά μου ήταν τώρα τα μικρά οργισμένα ματια του θειου Vernon το κοκκινο πρόσωπο του ηταν πιο κοκκινο κι απο ντομάτα σήμερα. Κανει ενα βήμα προς το μέρος μου. Κρατώντας τον καφέ μεγάλο χαρτοφύλακα του, εγώ κάνω μεταβολή και πίσω <<εσύ... Ξανά ήρθες;.....>> ρωτάει ο θείος εγώ εγνεψα καταφατικά και μάλλον αποφάσισα να κάνω came back σε άσχημη στιγμή. <<μπες μέσα και ανεβα στο "δωμάτιο σου" όσπου να έρθω απο την δουλεια να μην διανοηθείς να βγεις απο εκεί!>> δείνει την πρωτη διαταγή του μετα απο εννέα ολόκληρους μήνες. <<αλλιώς θα ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΠΡΙΚΡΑ ΜΙΚΡΕ>> λέει φωναχτά και έπειτα αλλάζει την κατεύθυνση του προς το αμάξι του.

Μα τι να έχει συμβεί; η απορία μου θα λυθεί υποθέτω όταν μπω μέσα. Αφού ο θείος βγήκε φουργιόζος από το γκαράζ πάτησε δυνατά το γκάζι. Εγω αποφάσισα να μπω μέσα σέρνοντας το μπαούλο μου αργά ώστε να μην με πάρει χαμπάρι ουτε η θεια Petunia -δεν εγώ όρεξη να δω την αλογίσια μούρη της- αλλά ούτε τον ξάδελφο μου. Θα είναι και η δυο πυρ και μανία απο τον τσακωμό τους. Καθώς έκλεισα την πόρτα πίσω μου αργά ακουμπήσα το κλουβί του Hedwig κάτω έφερα έπειτα το δάχτυλο μου τα χείλη μου κάνοντας του σήμα να μην ακουστεί καθόλου τώρα ειδικά που η επιστροφή μου έπεσε σε άσχημη στιγμή. Μετα ανέβασα το μπαούλο μου αργά αργά ως την σκάλα και γύρισα γρήγορα για το κλουβί αλλα μια λεπτή σιλουέτα οστεώδες με πόδια και μια ξύλινη κουτάλα μεγειρέματος στο δεξί της χέρι ξανθά μαλιά και λεπτα πόδια σαν κανιά με κοιτούσε από εκεί κάτω με το απειλητικό γκρίζο  βλέμμα της. Και ναι δεν έκανα λάθος ηταν η θεια Petunia το ίδιο  εξοργισμένη με τον άντρα της.

<<στο "δωμάτιο σου" και μην κατέβεις απο εκεί χωρίς άδεια έστω και για τουαλέτα νεαρε. ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ>> φώναξε στο τέλος και ύστερα μου έκανε νόημα να κατέβω να πάρω το κλουβί του Hedwig. Έτσι κο έγινε έπειτα μπήκα στο δωμάτιο "μου" σε εισαγωγικά πάντα αφού είναι το δεύτερο του Dadley που βάζει εκεί τα αχάριστα αντικείμενα τα παλιά ρούχα του ότι τον εκνευρίζει π.χ εγώ! Και όλα τα παιχνίδια του -σπασμένα εκτός από εκείνα που δεν έπαιζε ποτέ και απλά τα είχε στο κουτί- μα όταν θυμώνει τα σπάει μαζί με το κουτί τους! Μπήκα στο δωμάτιο έχωσα το σχολικό μπαούλο μου κάτω από το κρεβάτι σπρώχνοντας το με τα πόδια μου. Έκρυψα το ραβδί μου και μερικά από τα βιβλία περγαμηνές και την καλή μου πένα στο συρτάρι που κλειδώνει και έβγαλα βιαστικά τα παπούτσια μου και έπεσα ξαπλωμένος και πολυ κουρασμένος από το ταξίδι μου στο κρεβάτι.