HarryPotter{and the picnic at hanging rock}

.

Τις όμορφες σκέψεις μου διακόπτει η διαπεραστική φωνή του θείου Vernorn. Αναρωτιέμαι τι να θέλει, πιάστηκα από την άκρη του γραφείου "μου" και με ένα πήδημα έφτασα στο πάτωμα με ένα γδούπο! Φαίνεται δεν κληρονομησα την τεχνική του νονού μου. Σκέφτηκα εκείνος φυσικά μπορεί να πατήσει εύκολα κάτω χωρίς να ακουστεί -συχνά στο παρελθόν αποκαλούσαν Αλαφροπάτητο- περπάτησα ως την λευκή πόρτα την άνοιξα και κατέβηκα βιαστικά την σκάλα ως το Hall. Φτάνοντας έξω από την πόρτα πείρα μια βαθιά ανάσα και έκλεισα για λίγο τα πράσινα μάτι μου. Ωραία Harry ήρεμα. Συμβουλεύω τον εαυτό μου, ότι κι αν γίνει ότι κι αν συμβεί δεν πρέπει να χάσω τον έλεγχο μου αλλιώς θα υπάρξει πρόβλημα. Όταν πια άνοιξα τα ματια μου ξανά άπλωσα το χέρι μου ώστε να ανοίξω την συρταρότη πόρτα που κάνει εννέα το σαλόνι με την κουζίνα. Αλλά πριν προλάβω ένα χοντρό τριχωτό κόκκινο χερι με άρπαξε από το μπράτσο. Με πέταξε στην πλησιέστερη καρέκλα, ύστερα ο θείος ειπε κάτι στα μουρμούρικα, δεν κατάλαβα καλά αλλά πρέπει να βρίζει από πίσω του ξεπρόβαλε η τρομοκρατημένη αλογίσια φάτσα της θείας Petunias. Κάθομαι σε μια καρέκλα στριμωγμένος από τον νευριασμένο θειο Vernon -χωρίς να ξέρω το λόγο και την αιτία του θυμού απλα κάποιος πρεπει να πληγώσει την νύφη! Και εγώ είμαι το ευκολότερο θύμα εδώ μέσα, για την εκτόνωση του θειου Vernon- και την θεια Petunia να κρατάει έντρομη την ποδιά της. <<Εσύ άτιμο παιδί!>> είπε νευρικά δείχνοντας με το δάχτυλο του εμένα. <<Μη Vernon μη!>> παρακάλεσε η θεια και έσκυψε πιάνοντας την ποδιά της ξανά. <<σιωπή γυναίκα>> είπε δυνατά ο θείος εκείνη παραπάτησε και έκατσε στην δίπλα καρέκλα απο εμένα.

Ακόμη δεν ξέρω την αιτία της κατηγορίας του, αλλά αυτή την φορά θα πρέπει να είναι σοβαρό ώστε το πρόσωπο του έχει γίνει κατακόκκινο απο άλλες φορες. Η θεια κάνει αέρα με τα χέρια της, και έπειτα τα σταυρώνει και προσεύχεται κάπου. <<ΕΣΥ ΑΤΙΜΕ ΑΝΟΜΑΛΕ! ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΤΡΟΠΗ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΠΙΑ!!>> ο θείος έχει βγει εκτός ορίων, εγώ θορυβούμενος από τα λόγια και τις προσβολές του ξεφυσαω. Πάλυ έγινε κατι και εγώ πρεπει να την πληρώσω ξάνα αλλά αυτή την φορά θα το εμποδίσω. <<Να ακούσω πρώτα γιατί φταιω ΠΑΛΥ παρακαλώ!>> λέω ειρωνικά καθώς μια φλέβα δίπλα απο το μάτι του πετάχτηκε προς τα έξω. Την έχω άσχημα αλλά δεν φταιω είμαι κλεισμένος μέσα όλη μέρα δεν βγήκα από το δωμάτιο "μου". <<έλα τώρα Harry αν ομολογίσεις θα ελαφρύνεις την θέση σου>> λέει η θεια Petunia αλλά ταυτόχρονα κέρδισε ενα δολοφονικό βλέμμα από τον θειο Vernon. <<Είπα ΣΙΩΠΗ Petunia!>> λέει ξανά έσφιξε τις γροθιές του και ήρθε κοντά μου. <<Όσο για σένα τώρα θα πληρώσεις για οτι έκανες !>> λέει και η αριστερή του χοντροκομμένη παλάμη  απειλεί να χτυπήσει το μάγουλο μου.