HarryPotter{and the picnic at hanging rock}

Άγνωστος Προορισμός

Ανέβηκα σχεδόν τρέχοντας την σκάλα πηδώντας δύο δύο τα σκαλοπάτια της. Μπήκα φουριόζος ατο δωμάτιο χτυπώντας την πόρτα πίσω μου με πάταγο. Έσκυψα γρήγορα γρήγορα κάτω απο το κρεβάτι και άρπαξα το μπαούλο μου το έβαλα ανοιχτό στο κρεβάτι και άνοιξα την μικρή καφέ ντουλάπα δίπλα στην πόρτα πέταξα βιαστικά όλα μου τα ρούχα τα παπούτσια και το album με τις φωτογραφίες που μου έδωσε κάποτε ο Hagrid. Έπειτα έβαλα όλα τα βιβλία και την πένα μου απο φτερό φοίνικα που μου χάρισε κάποτε ο διευθυντής Dumbledore. Έπειτα πήγα κοντά στο κλουβί του Hedwig έπιασα την κλειδαριά αλλά εκείνος άρπαξε το χερι μου αναμεσα στα λεπτα ποδια του με τα  μακρια και γαμψά νύχια του. <<εεειι τι κανείς εκεί Hedwig ασε το χέρι μου!>> το μάλωσα αλλά εκείνος επέμενε να με κρατάει. <<Πάμε να φύγουμε απο δω! Καταλάβες;>> του λέω κοιτάζοντας τα κεχριμπαριένια μάτια του. <<φεύγουμε φιλέ>> λέω ξανά τον κοταζω ευθεία στα ματια του προσπαθώντας να καταλάβει οτι δεν τον κλείνω εκεί επειδη δεν τον αγαπώ!!!

Έχω πολύ εκνευρισμό μέσα μου την παρούσα στιγμή. Έπιασα την δεξιά φτερούγα του και την τράβηξα λίγο ώστε να ενοχληθεί τραβήχτηκε χουχουτίζωντας νευριασμενος και άφησε επιτέλους τον καρπό μου. <<αμάν Hed κοιτά τι έκανες!>> λεω καθως παρατηρώ την κοκκινίλα στο καρπό μου. Εκρωξε και με κοίταξε λυπημένος μέσα απο τα λευκά κάγκελα του κλουβιου του. Τον ξεκρέμασα και το άφησα δίπλα απο το μπαούλο μου.
                    ~~~
Σέρνω βιαστικά το μπαούλο μου ο οδό είναι σκοτεινή κάνει αρκετό κρύο ο Αύγουστος μπαίνει όπου να ναι. Σύντομα θα έχουμε χειμώνα, θα επιστρέψω στο Hogwarts επιτέλους μετά από λίγο καιρό. Το κρύο αεράκι μαστιγώνει το πρόσωπο μου. Ανέβηκα γρήγορα στο πεζοδρόμιο και έκατσα σε ένα παγκάκι. Έβαλα το μπαούλο μου δίπλα και το κλουβί επάνω σίγουρα έχει πιαστεί είναι πολύ μεγαλος πια για αυτό το κλουβί θα του αγοράσω ενα άλλο όταν πάω στην diagon Alley ξανά για να αγοράσω νέα βιβλία και νέους μανδύες για το νεο σχολικό έτος στο Hogwarts. Αποφασίζω να τον ελευθέροσω από τα δεσμά του, έβγαλα το κλειδί απο την τσέπη μου και ξεκλείδοσα την κλειδαριά του κλουβιού του άνοιξα την πόρτα και εκείνος πέταξε έξω γρήγορα έκανε μερικές βόλτες γύρο απο εμένα και ύστερα λίγο πιο μακρια και πιο ψηλά. 

Ετσι έμεινα μόνος για αρκετή ωρα ώσπου να επιστρέψει ο Hedwig. Έμεινα στο παγκάκι σκεπτόμενος οτι θα μπορούσα να είχα οικογένεια αν δεν υπήρξε ποτε ο Voldemort ότι θα είχα τον νονό μου Sirius αν δεν υπήρξε η Bellatrix να τον εξοντώσει χωρίς έλεος. Τωρα δεν θα ήμουν στον δρόμο βραδιάτικα αν δεν υπήρξε εκείνος, να κανει κακό σε όλη μου την ύπαρξη με το να μου δώσει αυτή την ουλή ώστε να μπορεί να με ξεχωρίζει ως ισότιμο στην δύναμη και κάποτε η εγώ η αυτός να πεθάνουμε. Καμία προφητεία δεν θα υπήρξε τοτε. Αν δεν υπήρξε και αυτός! Έσφαξα τις γροθιές μου δυνατά στην αποτυχημένη προσπάθεια  να κρατήσω ενα δάκρυ. Μάταια κύλησε στο μάγουλο μου ωστόσο κατάφερα να πνίξω τον λυγμό μου. <<συγνώμη γιατί κλαις;>> μια τραχιά φωνή γεροντιστιξή ακούστηκε δίπλα μου. Κοιτάζω το ρολόι μου μάλλον έχει παει πέντε το ξημέρωμα.

Γύρισα και αντίκρισα εναν λεπτοκαμωμένο γεράκο με ξεπλυμένα μάτια και μια μαγκούρα στο δεξι του χέρι. << ποιος είστε;>> ρώτησα να μάθω εκείνος γέλασε απλα και έκατσε δίπλα μου. <<δεν ήρθα για κουβέντες απλά αναρωτιόμουν αν έχεις λίγο νερό να δώσεις σε έναν ξεμοραμενο γέρο!>> είπε η τραχιά φωνή του ηταν γνωστή αλλά δεν μπορω να προσδιορίσω. <<ναι φυσικά κάτι θα σας βρω>>  γονάτισα στο πεζοδρόμιο κοντά στο μπαούλο και έβγαλα απο μέσα ενα ποτήρι της χημείας για τα φίλτρα με παράξενο σχήμα -ελπίζω να μην ρωτήσει που το βρήκα!- έπειτα έβγαλα το κλεμμένο bowl με το cake σοκολάτα της θείας που το πήρα λαθραία επειδή σίγουρα θα  πεινούσα! Και ενα μπουκάλι με νερό απο το ψυγείο, σηκώθηκα με τα πράγματα στα χέρια μου. Έκατσα ξανά στο παγκάκι δίπλα απο τον γερο, με τα λεπτοκαμωμένα χέρια του πείρε το bowl και άνοιξε το καπάκι του. Εγώ έβαλα λίγο νερό στο ποτήρι με το παράξενο σχημα και το το πρόσφερα εκείνος πρόθυμα το πείρε και το κατέβασε ολόκληρο.

Πρέπει να διψάει πολύ σκέφτηκα απο μέσα μου. <<θέλετε άλλο;>> τον Ρώτησα ευγενικά αλλά εκείνος είχε σηκωθεί και κοιτούσε τι χάραμα που ερχόταν ντυμένο με πορτοκαλί βιολετί και κίτρινο χρώμα και στις ακτές λίγο γαλάζιο. <<ξημερώνει Harry ώρα να φύγουμε έχουμε ταξίδι μπροστά μας!>> λέει ο γέρος και γυρνά προς το μέρος μου <<άντε λοιπον! Μα τι περιμένεις ;>> λέει νευρικά δεν θυμάμαι να του είπα το όνομα μου και τι δουλειά έχω μαζί του; << εεμ>> ηταν το μονο που κατάφερα να πω.