KARDEŞİMİN AŞKI.

4-KA

-KAANIN AGZINDAN-

Yorgundum , sadece kendimi değil başkalarını da kendi sefaletimin içine sürüklüyordum. Kafamı çevirip yanımda hala titreyen Rüzgar'a baktım. O bunu hak edecek ne yapmıştı? Güzel ve gerçekten sevdiği bir sevgilisi , her zaman yanında olan arkadaşları ve hep onun tarafını tutan bir ailesi vardı. Onun bu hayatını kendi hayatım gibi mahvetmeyecektim. Kim uyuşturucu bağımlısı bir kardeşi olsun isterdi ki?

'' Sen iğrenç bir bağımlısın Kaan! '' diye bağıran Rüzgar'a şaşkın bir şekilde bakıyordum. '' Seni nasıl merak ettiğimizi düşünmedin mi hic? Babam heryere seni bulması için adamlar yolladı , annemse evde yıkılmış durumda ve sen-'' derken derin bir nefes aldi. ''Ve sen burda aptal bir ot uğruna kişiliğini satıyorsun. Yakışıyor mu kardeşim? Yakışıyor mu bize?'' elleriyle ceketimden tutup beni sarsıyordu. ''Yakışıyor mu bize?'' diye

bağırıyordu.

Övüneceğim şeyler yapmamıştım bunun farkındaydım. Ama sadece biraz kafamı dağıtmak istemiştim. Her sorunda Ruzgar'a koşan ve ben yokmusum gibi davranan ailemden biraz da olsa uzaklaşmak istemiştim. Bu benim suçum değildi kim babasından '' O rüzgar gibi değil ona nasıl holdingi emanet edeceğim. O işe yaramaz bir çocuk .'' böyle bir laf duyduğunda ertesi güne olumlu başlayabilir? Taksi durmustu. Dusuncelerimden sıyrılıp Rüzgar'ın kolundan tutup aşağı indirdim. Taksiciye parasını ödeyip Ruzgar'ın koluna girdim. Evde kimsenin olmadığını biliyordum. Zeynep Teyze yeğeninin düğünü icin izin almıştı. Paspasın altına özenle koyulan anahtarı alıp kapıyı açtım. Rüzgar düşmesin diye bir yandan onu tutmaya çalışıyor bir yandan da ışıkları açmaya çalışıyordum. Işıkları açıp Ruzgar'ı salondaki ikili koltuğa yatırdım. ''Korkma kardeşim yanındayım.'' saçları terden sırılsıklam olan Rüzgar'a baktığımda bir kere daha canımın acıdığını hissettim.

''Yakışmıyor. '' dedim kendimin bile zor duyabileceği bir sesle. '' Korkma kardeşim hicbisersey olmayacak.'' dedi bana sarılarak. Biz çok nadir sarılırdık. İşte buda o zamanlardan biriydi. '' Babama söyleyecek misin ?'' dedim evin en değerli vazosunu kıran ve bunu kimsenin bilmemesini isteyen küçük mahçup bir cocuk gibi. O küçük çocuk bir vazo kırmıştı ve bense guvenlerini.. ''Hayır, hayır soylemeyecegim aramızda kalacak ama bir daha tekrarlamamaya soz verirsen.'' derken gulumsuyordu. ''Karataş sözü. ''.diyerek gülümsemesine karşılık verdim.

Yavaşça yukarı çıkarıp yatağa yatırdım. Saat sabaha geliyordu. Zaman ne kadar cabuk geçmişti.

Aşağı inip bir bardap portakal suyu doldurdum. o sırada buzdolabının üzerine asılmış notları farkettim. Ellerimi notların üzerinde gezdirdim. Birini çekip aldım.

''Çocuklar yemekleri buzdolabına koydum , ısıtın yiyin.'' bi ara yeriz diye geveleyerek notu köşeye attım. Diğerini elime alarak okumaya başladım. ''Kuzularım ufak bir iş seyahatimiz çıktı Almanya'ya gidiyoruz. Bir sure ulamasamayabilirsiniz, sizi seviyorum'' bu not da annemdendi. Babam bizimle konusmuyordu hala ama annem affetmisti. Diğer notu elime aldım. '' Rüzgar sana ulaşamayınca evine geldim Zeynep Teyze not bırakırsam görebileceğini söyledi. Bana ulas lütfen seni cok merak ediyorum. .'' buda Hazaldan gelmişti. Rüzgar cok sanslıydı. Notu Ruzgar'ın görebileceği şekilde buzdolabına tekrar yapıştırdım. Yukardan gelen sesle irkildim.

''Kaan napıyorsun?''

-RUZGARIN AGZINDAN-

Oyuna düşürülmüstüm. Sinan'ın bu kadar kolay bir şekilde bir plan hazırlanmasını zaten bekleyemezdim.Kaan'ın adını görünce o kağıtta hiçbişey umrumda olmamıştı. Düşenememis ve aptalca davranmıştım. Ikimizin hayatını da tehlikeye atmıştım. Herşeyi elime yüzüme bulaştırmaktan nefret ediyordum. Bu işide batırmıştım. Düşünemiyordum ama bildiğim bir şey vardı o da Kaan'ın gelip beni bu iğrenç yerden kurtaracak olmasıydı. O her zaman korkusuz olanımızdı. Hareket edemiyordum. Küçük bir kız çocuğu gibi korkuyordum. Kaan'ın guven veren sesiyle kendime gelmiştim. Ne dediğini duyamıyor ama onu hissedebiliyordum. Sinan'ın elinden nasıl kurulmuştu? Benim burda olduğumu nasıl bilmişti? O da benim kadar korkmus muydu? Merak ediyordum ama sonuçta buradaydı değil mi? Cevapları sonrada öğrenebilirdim. Uyandığımda sabaha geliyordu. Arkamı döndüğümde Kaan yatağında değildi. Yavaşça kalkarak aşağı indim.