ALIN YAZIM ❤️

biz alnımıza yazılana kader gözümüzden süzülenede keder diyoruz😢

Sabah onlar gelmişti yüzük bakmaya gidicekmisiz bilmiyorlardı ki ölüme gitsem bu kadar uzulmem gittik pazara bissuru eşya aldılar ben ne gösterilerde tamam diyerek sustum beyenmesem bile tamam dedim çünkü ait olmadığım biyerde ait olmadığım insanlarlaydim  bir insan bu kadar mutsuz olabilirmi.

Bana gelinlik diye bir bez parçası getirdiler .
Bide size benim hayalimi anlatiyim. Bi adamı seviyorum mutluyum onu la ikimiz geliyoruz gelinlik bakmaya seviyorum acı cekmiyorum korkmuyorum nasıl .ama sadece bir hayal şu an karşımda hiç tanımadığım sevmediğim bir adam bnm gelinlik giyişimi izliyor ben utanıyorum  annemgil bunu bile fark etmedi mutluymus gibi etrafa gülücükler saçıyolar saçma sapan   laflar.

Benim mutsuzlugumun kimse farkında değil.
Ben kendi kendime yaniyorum  beni yaktılar oturmuş bir kenarda yanışımı izliyorlar .

Herşeyi kendi kafalarına göre aldılar sattılar tıpkı bana sormadan hayatımı yaktıkları gibi 10 tane altın bilezigim vardı artık benim için hiç biseydi ama annem için dunyalardi eve gidicektik artık o eve gitmek istemiyorum ama anahtarlarını da  cebimden çikaramitorum çünkü gidicek bir yerim yok.
Arabaya bindik eve gidicektik artık. Radyoda bi şarkı çıktı çocuktuk hep o müziği dinlerdik hiç bi derdimiz yoktu mutluyduk o zamanlar hafifce gülümsedim.

Hayatım büsbütün uçurumdan yuvarlanan araba ama ben radyoda çıkan şarkının güzelliğine gülümsüyorum...

Eve geldik herkeste bir telaş sanki çok isteğimle evlenicem. O gece annem odaya geldi üstünü değiştir  gelip sizi gezmeye goturucek dedi . Ben onun gelmesini istemiyordum. En büyük ablam evliydi öğün oda bizle gelmek istedi tabi arabası lüks bir arabaydı kim binmek istemez ki bizimle gelebilmek için kocasıyla kavga etti ama yinede geldi herkesin keyfi yerindeydi bana arabanın önüne binmemi söylediler bana yabancı birinin yanına gönül rahatlığıyla binememki utangaç bir tavırla kızaran yüzümle bindim onun yanına bide korku dolu gözlerim...
Hiç bir yere çikmamiza izin vermeyen babam o gün beni tanımadığım bir adamla gezmeye gönderdi .

Kalbime ördüğüm duvarın tuğlalarını bana tek tek siz verdiniz...

Gittik bir kafeye oturduk dondurma söyledi hepimize ama ben bir kasik bile yememistim. İçimdeki yangını söndürecek miydi .çocuklugumdaki gibi bir dondurma beni mutlumu edicekti .
Beni mutlu ettiğini sandığım insanlar beni cayır cayır yaktı hemde kendi elleriyle.

Gökyüzü kadar temizdi kalbimiz kirletenler utansın.

O gece hiç konuşmadım bana sürekli neden konusmadigimi soruyordu ben yine susuyordum onunla konuşcak neyim vardı ki .

Eve geldik annem sorular soruyor bunaltiyo çareyi uyumakta aradım hiç uyanmama umuduyla uyudum.

İnsanlar beni incitmeden diye giderek daha yüksek bir duvar örüyorüm cana yakınlığımı aldınız benden...

Benim mutlu olduğum bir yer yok daha doğrusu mutlu olucagima inandığım bir yer yok...