Θα ξημέρωνε η 20η του Οκτώβρη. Ο Jason White καθόταν μπροστά από το τζάκι του με την ελπίδα να ξημερώσει μια μέρα που τα παιδιά στο σχολείο δεν θα πεινούσαν.
Που οι γονείς τους δεν θα μετρούσαν μια προς μια τις σταφίδες.
Που τα αδέρφια τους δεν θα έτρεχαν να ζητιανέψουν ή να πιαστούν δούλοι σε κάποιο σπίτι της Χώρας της Σκωτίας.
Ο θυμός του δεν κατευναζόταν. Μπορεί εκείνος να είχε σταθεί τυχερός στο οικονομικό θέμα, λόγω του θείου του, όμως ήταν εξαίρεση σ’ έναν άθλιο κανόνα.
Άπλωσε τα χέρια του στην φλόγα για να τα ζεστάνει. Μια πύρινη μπάλα γαργάλησε τα ακροδάχτυλά του και τα μάζεψε απευθείας.
Το βλέμμα του έμεινε προσηλωμένο στο κούτσουρο που αργά καιγόταν.
Η ξύλινη πόρτα χτύπησε και ο Jason πήρε απότομα τα μάτια του από το τζάκι. Σηκώθηκε αργά και ίσιωσε το σακάκι του• δεν είχε αλλάξει από τότε που γύρισε απ’ το σχολείο.
"Ποιος είναι;" Ρώτησε και μόρφασε, πόνεσε ο στεγνός λαιμός του.
"Ο Andrew," ήρθε η απάντηση πίσω από την πόρτα, η οποία άνοιξε διάπλατα από τον Jason.
"Γεια σου, Andrew," του απάντησε άχρωμα.
"Ήξερα πως είσαι γενικά κακόκεφος, αλλά σήμερα το παράκανες," αστειεύτηκε ο φίλος του και έκατσε στον πρώτο καναπέ που βρήκε.
"Σε μία εποχή που το μαύρο κυριαρχεί, αυτός που φορά το λευκό είναι υπέρ της κατάστασης," του είπε με ένα αινιγματικό ύφος.
"Φίλε μου, η ζωή είναι δύσκολη για όλους, αλλά εσύ• ένας πολυπράγμων, μη αγχωμένος από οικονομικής άποψης, ανησυχείς περισσότερο από εμένα;" Τον ρώτησε και γέλασε στο τέλος.
"Ναι," του απάντησε απλά, "δεν βλέπεις αυτά που βλέπω εγώ, Andrew. Πείνα, γεμάτα δάκρυα μάτια και ανησυχία. Αυτό είναι το πρόσωπο ενός παιδιού στο σχολείο," του είπε και πέρασε με θυμό την παλάμη του ανάμεσα από τα μαλλιά του.
"Jason, έτσι είναι η ζωή μας. Πρέπει να παλέψουμε," του είπε προσπαθώντας να τον ηρεμήσει, χωρίς αποτέλεσμα. Αντίθετα, τον έκανε χειρότερα.
"Δεν θέλω να ζω σε κάτι τέτοιο όμως, Andrew. Θα το σταματήσω αυτό. Και ας μοιάζει με μια επιπόλαιη μετέωρη ιδέα," του έλεγε καθώς περπατούσε και τα μάτια του έβγαζαν σπίθες απόγνωσης.
Ο φίλος του σηκώθηκε και τον έπιασε από τους ώμους, πήρε μια ανάσα και του είπε δυναμικά,
"Δεν φαντάζει επιπόλαιη η ιδέα σου. Ούτε εμένα μου αρέσει αυτό που γίνεται. Σε ό,τι και να κάνεις, είμαι μέσα."
ESTÁS LEYENDO
The Futuristic Past (Cover: THEICEWOLVES)
Ciencia Ficción1η Θέση στο J-J-A Summer Contest στην βαθμολογία κριτών. 2η θέση στον διαγωνισμό SCBDZ19 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Σ' έναν κόσμο που κλονίζεται για το καλό και το κακό στο μακρινό μέλλον, δημιουργούνται παλαιότερες αντιλήψεις με αποτέλεσμα ο κόσμο...
