Luhan gözlerini açtığında üç tane adam onu izliyordu. Dikkatle ayağa kalktığında Jongdae onu ağaçla kendi arasında sıkıştırdı. Yifan sorguya hazırdı.
"Kimsin sen?"
Luhan korkuyordu. Sabah yaşanan kavgayı hatırlıyordu. O adam onu şikayet etmiş olmalıydı. Öldürülecekti.
Kralın koyduğu yazılı olmayan kurallar vardı. Kral ve çevresinden herhangi biriyle kavga eden sıradan bir insan her koşulda suçluydu.
"B-ben.."
"Onu bırakın lütfen. Bana yardım etti."
Kai Luhan'ı onların yanından çekmişti.
"Ben Kai. Bana yardım ettin. Burada ne işin vardı bilmiyorum ama sana teşekkür etmek istiyorum."
"B-ben de Luhan. Önemli değil. Gitmem gerek."
Kısa bir sessizlik olmuştu. Kai diğerlerinin varlığını umursamıyordu.
"Sen burada işkence mi görüyordun? Kaçtın mı?"
Luhan, Kai denen çocuğu tanıdıklarını anlayınca ikilinin tehlike olmadığını düşünmüştü. Bu yüzden söylemekte sakınca görmemişti.
"Ben.. Kralın adamlarından biriyle kavga ettim. Beni arıyorlar. Bu yüzden yasak bölgeye girdim. Orası.. Çok tuhaf.. Sen?"
"Bir saldırıya uğradım. Neden kaçtığımı bilmiyorum. Sanırım sadece korktum."
"Yasak bölgede miydin?"
"Şey.."
"Her neyse.. Benim gitmem gerek. Lütfen beni gördüğünüzü kimseye söylemeyin."
Luhan koşarak uzaklaştı. Kai fazla imkana sahipti. Onun cebine takip edebileceği bir şey yerleştirmişti. Diğerleri ise gitmesine izin verdiği için ona kızgındı. Fakat Kai onu bırakmayacaktı. Buna asla niyeti yoktu.
Aslında o şeyi yanına alırken kapatmıştı. Bilgisayarını kullanarak aktifleştirmeyi yalnızca Minseok biliyordu. Başına bir şey geldiğinde o yanındaki küçük cihazı açacak, Minseok da onu bulacaktı. Ondan böyle yararlanabileceğini hiç düşünmemişti.
