Bileklerinden zincirlenmiş, aynı odanın uzak köşelerinde oturuyorlardı. Yifan öfkeyle bakıyordu.
"Seni hiçbir şey durdurmuyor Kai."
"Bırak beni!"
"Seni burada tutan ben değilim."
"Kim?"
"Kral. Onunla yatarak her şeyi elde edeceğini mi sanıyordun gerçekten?"
"Ne?"
"Senden iğreniyorum Kai. İkinizi o halde gördüğümden beri iğreniyorum. Ben senin masumiyetini sevmiştim. Ama sen ölmeyi hak edecek kadar kirlisin."
"Bana saldıran sendin değil mi?"
"Çünkü ölmeni istiyorum."
Ona olan hislerini kendine yeni itiraf edebilmişti. Fakat onun kralın yatağında olmak için burada tutulduğunu öğrenmişti. Bu durumu kabul etmek istemiyordu. Çünkü kralın yanında olmadığında Kai gerçekten masum biriydi. Bu kadar kirli olduğuna inanmak istemiyordu.
Kai çaresizce oturuyordu. Ona uzak iki köşede zincirlenmiş olan Luhan ve Minseok yeni yeni kendilerine geliyorlardı. Luhan bazı şeyler mırıldanıyordu. Hepsi anlaşılmıyordu.
"Jongin.."
Minseok yarı açık gözleriyle yatarken aniden doğruldu.
"Luhan? Luhan uyan!"
"E-efendim?"
"Jongin kim?"
"Jongin mi? S-sen.. N-nereden biliyorsun?"
"Az önce sayıklıyordun. O kim?"
"O benim kardeşim."
"Ne?"
"Annemi ve babamı öldürdüler. Yalnızken onu koruyamadım. Arabayla çarptılar."
"Peki sonra? Onun öldüğünü gördün mü?"
"Gittiğim hastanede öldüğünü söylediler. Cansız bedenini almak istemedim. Buna dayanamazdım. O günden beri araştırıyorum. Kral denen adam ailemi aldı. Ben de onu öldüreceğim."
"Jongin ölmedi."
"Ne? Dalga mı geçiyorsun?"
"Jongin ölmedi Luhan. Kai aslında Jongin. Bunu öğrendiğim çok olmadı. İlk getirildiğinde sıradan bir ailenin yanına verilmiş. Adını değiştirip büyütmeleri istenmiş. Sonra da kralın yanına getirilmiş. Aramıza katıldığı çok olmamıştı."
"Ne?"
"Gerçekten çok acıklı bir hikaye. Kralın fahişesi bu kız suratlının küçük kardeşiymiş hm?"
Minseok yakınından geçen Yifan'a tekme atmıştı. Luhan ve Jongin sessizce birbirlerine bakıyorlardı. Ölecek bile olsalar bu şuan öncelikli sorunları değildi.
