Ik heb mezelf nog niet voorgesteld, ik ben hadewijch maar ik word liever hade genoemt, want mensen kunnen mijn naam nooit van de eerste keer juist uitspreken. Ik ben 17 en ik zie nergens het nut van. Op school leer ik niet, waarom zouden we? Uiteindelijk gaan we toch allemaal dood. Ik doe niets, niets en niets. Ik heb 2 honden waar ik zielsveel van houd en de maan ook, aventoe een sigaretje en mijn ouders daar geef ik niet zoveel om. Zij snappen mij niet en ik snap hun niet. Op school doe ik woord kunst en drama, ik doe niets voor mijn praktijk vakken maar ben wel de beste van de klas. Mij lievelingskleur is zwart, en kom niet met de zever af dat zwart geen kleur is want dat is wel zo! Ahja en appelblauwzeegroen vindt ik ook mooi maar wat doen kleuren er toe he? Ze fleuren mijn leven toch niet op. Hier nog zen mooie quote van mij: 'waarom moeite doen als je toch dood gaat?' Zo nu kunnen we weer verder met ons verhaal.
JE LEEST
depressie
Romancede weg hoe je je voelt wanneer je om niets meer geeft, hade een meisje die zich anders voelt en geen weg meer ziet. Of voelt ze plots iets? Na al die tijd komt het door die jongen? dit is het verhaal van de depressie.
