depressie

melkweg

1:59 snachts. Nog altijd op dat parkje aan het staren naar de maan. Mijn ouders zijn op reis , ik wilde niet mee, vandaar dat ik doe wat ik wil. Ik steek een sigaret op, en ga op mijn rug liggen en staar naar boven. 'Hey' ik schrik, nathan staat naast me. 'Wow wat doe jij hier nog?' Vraag ik geschrokken. 'Ik wilde kijken of je hier nog was, het is best gevaarlijk zo laat nog.' Zegt hij bezorgt. En hij meent het dat voel ik. 'Wat boeit het, word ik meegenomen, who cares?' Zeg ik. Hij zegt niets meer en komt naast me liggen. Dit is precies wat ik nodig heb, iemand die gewoon luistert en niet heel de tijd preken geeft om mijn pessimistisch gedrag. Hij neemt een sigaret en steekt het aan, nee het is een joint dat zie ik aan het bruinere papier er rond. 'Trekje?' Vraagt hij. Ik strek mijn hand uit om de joint vast te nemen. Ik neem een trek, ik neem er een paar. Ik voel ....... niets. Weeral. Het werkt toch niet. Ik geef hem de joint terug. 'Geen effect ofwat?' Vraagt hij. 'Nee , ik voel niets'. Zeg ik. 'Voel jij eigenlijk ooit wel iets?' Vraagt hij lachend. Terwijl hij nog een trek neemt. 'Nee ik voel nooit iets, alleen voor de maan en voor mijn honden.' Zeg ik terwijl ik naar de maan kijk. 'Ik zie de melkweg,' zegt hij uit het niets. Er valt een lange stilte. 'Dat kan niet' zeg ik. Ow hij is gewoon high van de wiet. 'In jouw geval kan dat wel' zeg ik . Hij draait zich om naar mij, en ik blijf naar boven kijken. hij neemt mijn hand vast en zegt ' je moet het leven niet als niets zien, maar als iets waar je gebruik van moet maken. Hij komt dichter mij en geeft me een kus om mijn wang. Plotseling barsten er duizend kriebels over helen mijn lichaam open. Ik heb me al zo lang niet meer zo gevoeld. Zijn zachte perfecte lippen laten mijn wang los. ' mijn vriend louis vond je kont mooi, dat zei die voor hij je had gesproken.'  Plots vergaat het gevoel me, ' en waarom zeg je dit?' Vraag ik. Waarom zegt hij dat nu ineens, wat bedoelt hij daarmee? ' je depri gedrag, maakt andere mensen die om je geven ook zo' zegt hij. 'Ah dus louis geeft om mij?' Zeg ik op een gemene toon. 'Nee hij deed gewoon heel kut tegen jouw, maar je hebt dus een mooie kont' en hij knipoogt. Hij staat recht 'moet ik je een lift geven naar huis? Ik kan je hier niet alleen achterlaten' even blijf ik recht in zijn ogen staren, dat vindt ik zo leuk. Normaal zou ik dit niet zeggen maar ' oke is goed' en we stappen naar zijn     'AUTO hij heeft gewoon al een auto. Van een perfecte jongen gesproken. Ik stap in en hij zet een rustig muziekje op. Heel de rit praten we niet. 'Hier is het' zeg ik. En de auto stopt voor de oprit. 'Bedankt' zeg ik en ik stap uit, hij stapt mee uit en haalt uit de koffer mijn telescoop. ' hoe mag ik je noemen?' Vraagt hij. Ow ik had nog altijd mijn naam niet gezegd. 'Hade' zeg ik. Hij komt dichter en kijkt naar mijn lippen. De maan schijnt, het is net als in een romantische film. Ik sluit mijn ogen en plots start de motor van de auto, hij is gewoon weg? Wilde hij me nu niet kussen? Hij is zo misterieus... ik zie hem weg rijden. Ik heb tegen hem gezegd dat ik niets voel, maar voor hem voel ik precies toch iets...