Sustu bu gece, sessiz çığlıklarını içine gömdü yine. Çoğu insan bağırdı, bir çoğu haykırdı. Kimisi yüreğinde, kimi bir ezgide umduğunu aradı.
Konuşmadı yine gece. Sustu..
İçine gömdüğü bedenleri, sessizliğine boğdu.
Çıkmadı kimsenin sesi, belki de duyan olmadı
Maziye dönmüş düşünceleri,belki de gören olmadı
Herkes tattı da o geceyi
Hiçbiri aynı gecede buluşamadı
Ve biri çarptı gözüme
Ne susuyordu ne konuşuyordu
Ne ağlıyordu ne de gülüyordu
Bekliyordu sadece
Unutmayı bekliyordu
Sordum kendimce
Sordum karanlık geceye
Konuşmanın ne lüzumu vardı
Duyamadıkça düşüncelerin sahibi
Ağlamaya ne gerek vardı
Göremedikce gözyaşların sebebi
Döndüm arkama gidemedim
Gece çekti içine, gömdü en derine
Anladım ki gidemezdim
O karanlıkta boğulan bendim zaten..
Aya anlattım gözlerini, yıldızlar imrendi.
Bi baktım güneş doğunca,
Ay bile gitti..
Ne zaman dönüp ardımı gittim,
O zaman bitirdim şiirimi.
İşte o zaman anladım, seni ne çok sevdiğimi..
