Bez Ciebie świat jest pustką. Drzewa nie mają tej samej zieleni, słońce nie świeci tym samym promieniem.. wszystko jest inne. Wszystko bez Ciebie umiera. Jedyne co mi pozostaje, to spytać gdzie jesteś? Czy tak jak ja, patrzysz w niebo, nawet, gdy pada?
Noce ciągle nieprzespane, brak sił towarzyszy każdego dnia. Spoglądam na nasze miejsca, te pełne cienia, te zaczarowane, i znów zadaję sobie pytanie: gdzie teraz jesteś?
Już niebo ma dosyć moich próśb, by spotkać Cię jeszcze raz. Nawet ściana nie ma ochoty tego słuchać. Lecz ja nadal zadaję wszędzie pytanie: gdzie jesteś? Ja chce tam, gdzie Ty.
Bez Ciebie jestem nikim. Gubię się nawet na prostych ścieżkach. Jestem jak te drzewa zimą, bez swojego liścia. Jestem jak niebo pełne ciemnych chmur. Jestem jak noc bez ani jednej gwiazdki. Jestem jak Twoje oczy bez błysku.
Jestem, ale mnie nie ma.
