Ζωντανεύοντας σκέψεις και συναισθήματα

Χθές, Σήμερα, Αύριο

Απ'την αρχή της τραβούσε το ενδιαφέρον.
Ήταν δειλή να το παραδεχτεί.
Δειλή, για την εικόνα που η μητέρα της ήθελε για εκείνη να έχει.
Δειλή, στην ιδέα της απόρριψης.
Δειλή, στην ιδέα του πόσα μπορούσε να σημαίνει για εκείνη.
Μία κοπέλα.
Για πρώτη φορά είχε αισθήματα για κοπέλα.
Πίστευε ότι πάντα απλώς θα περνούσε την ώρα της με κορίτσια.
Μα εκείνη.. εκείνη την κέρδισε.
Εκείνη την έκανε να γελά.
Την νευρίαζε. Την ηρεμούσε. Την τρέλαινε.
Ήθελε να την είχε αγκαλιά. Να της χαϊδεύει τα μαλλιά. Το πρόσωπο. το λαιμό. Το σώμα.
Να γράφει ολόκληρα βιβλία στο σώμα της.
Της άρεσε ο τσαμπουκάς της.
Η αυτοπεποίθηση και το μυαλό της.
Ο τρόπος που ακόμη και όταν είχε άδικο, δε τα παρατούσε.
Κυρίως τότε ήταν που ήθελε να την αρπάξει και να την φιλήσει. Και να κάνει πολλά περισσότερα.
Μερικές φορές το έπαιζε θυμωμένη, ενώ διασκέδαζε με το θυμό εκείνης της θρασύτατης κοπέλας.
Έκανε όνειρα. Σχέδια.
Μα ήταν αλλού. Και οι δυο τους.
Ποτέ δε την είχε, ούτε για μια στιγμή.
Οπότε καθόταν με τα σχέδια της. Ψάχνοντας νέους τρόπους να την νευριάσει. Να τη κάνει να γελάει. Να την πειράζει.
Μα έσβησε τα σχέδια αυτά, σαν ένα αποτσίγαρο στο τασάκι.
Έσκισε τις ζωγραφιές των ονείρων της, όπως τη καρδιά της.
Ξύπνησε. Κατάλαβε.
Έτρεξε. Μακρυά. Πολύ μακρυά. Να προλάβει.
Και σήμερα;
Σήμερα.. σήμερα είναι ακόμη στο παρελθόν.
Το μέλλον είναι βαρετό πλέον.
Άρα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν υπάρχει σήμερα.
Υπάρχει μόνο χθές.

-Λούνα