Ζωντανεύοντας σκέψεις και συναισθήματα

..♡..

Δεν είμαι τρελή. Είμαι πληγωμένη. Χρειάζομαι μια αγκαλιά μα δεν αντέχω να με αγγίζουν. Ούτε λίγο. Δε το ξέρουν πολλοί. Μάλλον επειδή δε θέλουν πολλοί να με αγκαλιάσουν.
Διαβάζω τον ήρωα του βιβλίου μου που εγώ δημιούργησα μέχρι και στη παραμικρή λεπτομέρεια. Θέλω να τον αγκαλιάσω. Πονάω για κείνον. Τον λυπάμαι και θα έκανα τα πάντα να απαλύνω αυτό το πόνο που αν και περιγράφω τόσο καλά και τον βάζω να βιώνει..δε τον προκάλεσα εγώ. Είναι ο ίδιος πόνος που νιώθω μέσα μου. Και λίγο πιο ελαφρύς. Λίγο πιο υποφερτός. Δεν μπορούσα να του το κάνω αυτό. Φοβόμουν πως δεν θα άντεχε να νιώσει όλο το πόνο που νιώθω μέσα μου.
Διάολε, θέλω να τον σφίξω στην αγκαλιά μου και να του πω ότι όλα θα πάνε καλά. Θέλω να νιώσει καλά. Να του πω να μην είναι σκληρός με τον εαυτό του. Να μη μισεί τον εαυτό του.
Μα δε το κάνω. Δε μπορώ. Επειδή για να παρηγορήσω εκείνον που είναι κομμάτι μου, πρέπει να παρηγορήσω εμένα πρώτα. Και με μισώ υπερβολικά πολύ για να το κάνω.