Het was Juli

Sam

Na die ene zaterdag zien November en ik elkaar bijna elke dag, en elke dag is ze mooi en lief. Ik vraag me ook elke dag af waaraan ik haar heb verdient.

Op 1 september gaan we samen naar school, en iedereen bewondert ons als kersverse koppel. Het voelt allemaal zo goed, behalve het feit dat ik nog nooit bij haar thuis ben geweest. Elke keer dat ik erover begin verandert ze van onderwerp. Door de start van het schooljaar zie ik haar minder ik verband met verschillende lessen maar we zien mekaar nog steeds veel.
Haar beste vriendin, Jessica, is net zo gelukkig als November zelf. Alles is te mooi voor woorden.
Tot ze op een dag met een blauw oog naar school komt.
En de volgende dag met krassen op haar armen. Ik vraag haar of ze heeft gevochten met iemand maar ze kapt me af. Ze wilt het er niet over hebben. Nog steeds ben ik niet bij haar thuis geweest en ik begin me zorgen te maken. Ze heeft me ooit verteld dat ze van haar ouders niet veel moest hebben maar zouden ze haar mishandelen? Ik weet het niet. Ik ken ze niet. Maar November is niet het type dat op de bus met iemand zou beginnen vechten. Ik begin argwaan te krijgen en wil zo snel mogelijk naar haar thuis gaan.