Het was Juli

November

Ik ben nog maar net binnen en krijg al telefoon, mijn ouders zijn niet thuis. Ik neem op en krijg Sam aan de lijn.
"Ben thuis", zegt hij zachtjes.
"Mooi zo, ben trots," zeg ik, en ik meen het.
Hij hangt af. Nou dan. Oké. Ik hoor de deur in het slot vallen en weet dat mijn ouders thuis zijn. Kut man.
Zodra ze me ziet, omhelst mijn moeder me, en mijn vader sluit aan.
"Sorry", zeg ik. "Het spijt me echt zo."
Mijn moeder zegt dat het niet geeft en mijn vader opent er een flesje bier voor. Gaan we weer. Ik ga naar mijn kamer en open mijn laptop, zoek Sam op op Facebook en voeg hem toe. Vrijwel meteen krijg ik melding dat hij mijn vriendschapsverzoek heeft geaccepteerd. Ik open de chatroom en denk vijf minuten na of ik hem zou sturen of niet. Uiteindelijk hoor ik een Ping. Hij heeft mij zelf al gestuurd.
- "Hey :)"
Mijn hart gaat tekeer, mijn gezicht voelt warm en in mijn buik lijkt een dierentuin vrij te komen. Ik stuur hoi terug maar krijg geen antwoord meer, het is ook al laat.

De volgende dag ga ik naar de lokale supermarkt en kom ik hem daar tegen. Even schrik ik want ik dacht dat hij touw onder zijn arm had maar toch niet. Hij blijkt hier te werken. 'Hey', zegt hij. 'Hoi', zeg ik terug.
'Ik wist niet dat je hier werkt.'
'Ik wist niet dat jij hier je boodschappen deed', lacht hij. Dan vraagt hij of we eens af kunnen spreken. Ik aarzel wat, wil ik dit? Dan kan ik mezelf wel voor mijn hoofd te slaan. Natuurlijk. Natuurlijk wil ik dit. En dan besef ik het. Ik ben smoorverliefd op de jongen die ik nota bene gister nog van een trein heb gered. 
'Is goed.'
'Mooi, zaterdag bij mij? Ik stuur je het adres wel door.'
'Prima', knik ik en ik loop door naar de pindakaas. Dan valt het me te binnen dat zaterdag morgen is, dat het vandaag vrijdag is. Morgen is het 1 augustus. Juli, mijn favoriete maand, is bijna voorbij. Ik trek een pruillipje en doe mezelf lachen. 

Zaterdagochtend ben ik al vroeg wakker. Gisteravond heeft Sam mij zijn adres doorgestuurd. Ik spring vol leven onder de douche, ik doe mijn make-up en doe mijn favoriete broek en t-shirt aan.
Om 13.00 stipt sta ik op zijn stoep, te wachten tot hij de deur open doet. Ik hoef niet lang te wachten. Glimlachend doet hij de deur open en ik mag binnen stappen in het grote, maar gezellige huis. We gaan meteen naar zijn slaapkamer want zijn kleine zusje, Isabelle, is beneden. Ze is 10 en té schattig. Gelukkig zit ze achter de laptop dus storen zal ze ons niet.
Sam en ik praten wat over vanalles en nog wat. Ik vraag hoe het met hem is en zegt dat hij veel vooruitgang heeft geboekt op één dag tijd. Hij kijkt me in mijn ogen en uiteindelijk kust hij mij. En van het een gebeurt het ander.

Een paar uur later lig ik in zijn armen, in mijn beha op zijn bed. Hij streelt door mijn haren. Leven is zo mooi momenteel.