Sevgili Mavi;
Canımı çok yakıyorsun ama aynı zamanda da yanında olduğumda, seninle mesajlaştığımda, seni düşündüğümde mutlu ediyorsun. En mutlu anlarımı yanında yaşıyorum. Hoş, zaten genelde mutlu olmam.
1,5 yıl senin için çabaladım. Bir aydır benimsin. Bundan sonra da hep benim ol. Fazla bağlandım sana. Ne kadar doğru ne kadar yanlış bilemiyorum. Yanımda olduğun her dakika için şükredicek hâle geldim. Yanımda olduğunda kalbim hızlanıyor. Hatta bir akşam sahilde göğsümde yatarken sen sormuştun 'Kalbinin hızlanması normal mi' diye. İnsan en değer verdiği, en çok sevdiği kişinin yanındayken bunun olması normal galiba. Bu günleri bu kadar beklemişken kalbimin hızlanmaması, kalbimin bana yaptığı bir ihanet olabilirdi anca.
Seni göremediğim her gün, her saat, her dakika, her saniye, her salise bana işkence gibi geliyor. Öyle çok özlüyorum seni. Bana sarılmanı özlüyorum. Boynumu öpüşünü özlüyorum. Öyle çok seviyorum ki seni. Boyum kısa olduğu için sarılırken eğilmeni seviyorum. Sigara içmeyeyim diye paketimi atmanı, iddiaya girip kaybettiğimde yüzüme rujla adını yazmanı bile seviyorum. Saçını seviyorum, köpeklerle oynayışını seviyorum, sigara dumanını üfleyişini seviyorum, yürüyüşünü, konuşmanı, gülmeni, sessizliğini seviyorum. Ama en çok da seni seviyorum.
