Hier sta ik dan. Voor zijn huis. Om hem een tweede kans te geven.
De tijd die tussen mijn vraag en de beslissing heeft gezeten, is ondraaglijk lang. Drie weken. En ik had gelijk, Danique en Kian kijken al naar een huis, en Rianne is bezig met verhuizen naar het appartement van Ayden. Ik krijg een beetje het gevoel dat ze het iets te snel doet, en dat heb ik ook tegen haar gezegd.
Maar ze zei dat Ayden haar ware liefde was, en toen ben ik er over op gehouden. Haar kamer is bijna leeg, we waren vandaag bezig met helpen. Ik ben weggegaan. En heb nog nagedacht onder weg hier na toe, of ik niet om moest keren. Maar nee, hier sta ik dan.
De bel is opeens heel eng om op te drukken. Het voelt alsof ik ergens heen ga waar ik het niet ken als ik daar op druk. Zo'n knop die de zelfvernietiging inzet, zo'n knop die je altijd ziet in films. Eentje die een val activeerd.
Toch druk ik er op. Toch druk ik op de knop die mij zal helpen om Zayn te zien. De luide toon van de bel galmt door mijn oren. Een schele, eentonige noot. Het lijkt meer op een buzzer.
'Dag, kan ik u helpen?' Vraagt dezelfde vrouw die de deur open deed toen ik haar zoontje had gevonden.
'I-k kom voor Zayn Malik..' Stotter ik.
Ze knikt, en loopt de gang door. 'Zayn? Een meisje voor je aan de deur.' Zegt ze naar boven. Ik blijf gewoon staan. Ik sta versteend.
'Stuur haar weg, ik wil niemand zien. Niemand spreken! Ik wil alleen zijn!' Klinkt een schreeuwende stem.
'Zayn Malik! Je ligt al drie weken in je bed! Nu kom je naar beneden!' Schreeuwt ze nu, terug naar boven. Ik hoor wat gestommel, en even later komt hij naar beneden.
Hij staat met zijn rug naar me toe. 'Wat is er nou?!' Roept hij. De vrouw kijkt over zijn schouder en glimlacht, ik knik, en ze wijst naar mij. Zayn draait zich om, en zijn ogen schieten wijd open.
Opeens krijg ik de drang om hem te knuffelen. Ik heb hem zo gemist. Ik ren naar hem toe, door de hal van een wild vreemd huis, en trek hem in een knuffel. Hij staat versteend, maar knuffelt me dan toch.
De vrouw schuifelt langzaam naar de woonkamer, en sluit de deur. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst.
'I missed you..'
'I missed you to..'
'Ik wil je nog een kans geven..'
'Echt?'
'Ja.'
'Maar?'
'Ik wil je nog een kans geven, verpest het nou niet. Ik maak een afspraak. We gaan echt alles over doen, om te beginnen met de eerste date. Ik moet mijn vertrouwen voor jou weer terug winnen.. Okay?'
'Okay.' Zegt hij, en geeft me een kus op mij hoofd. Opeens is al mijn energie weg uit mijn lichaam. Mijn oogleden voelen zwaar, maar ik wil blijven staan. Knuffelend met Zayn. De jongen die ik twee jaar niet heb kunnen knuffelen.
