'En toen heb ik het jongetje neergezet en ben het huis uitgerend.' Eindig ik het verhaal aan Rianne en Danique. Ze gapen me aan. 'Grapje zeker?' Vraagt Rianne. Ik schudt mijn hoofd, en sta op. Ik gooi mijn laatste restje thee in de gootsteen, en loop naar de woonkamer. 'Maar.. Heeft hij nog iets gezegd?' Vraagt Danique als ook zij, met Rianne aan haar zij de woonkamer in komt.
'Hij stond me aan te gapen, en toen ben ik dus weggerend.' Zeg ik, als er een traan over mijn wang rolt. Hij is me niet vergeten. Danique komt naast me zitten en slaat een arm om mij heen. 'He.. Meisje toch.' Zegt Rianne als zij aan de andere kant gaat zitten. Ik grinnik even, en geef ze alle twee een warme glimlach als ik naar boven loop.
Gelijk als ik mijn kamer in kom verdwijnt de glimlach en staar ik naar de koffer. Misschien is Zayn geen vader, maar is het zijn broertje, of is het een ander familie lid. Ik loop naar de koffer en pak een van zijn sweaters. Ik kijk wat er op staat, en er verschijnen tranen in mijn oog hoeken. 'Me Loves Her' met een pijltje naar links. Ik heb dezelfde, alleen dan met 'Me Loves Him' erop.
Ik trek de sweaters over mijn hoofd en ga op mijn bed liggen. Ik staar naar het plafond. Er stromen steeds meer zoute tranen over mijn wangen, en op mijn schrale lippen proef ik het zout. Er klinken snik geluiden door mijn kamer, het galmt.
Je mag niet verder weg in de put zakken dan je nu al bent, Puck. Het lukt me gewoon niet meer. Ik wil het niet meer. Zayn heeft alles verpest voor mij.
I remember the day you said you were leaving. You let me go, you let our dreams flow. And I Hate you, and at the same time I Love you.
