İki Koreli Çocuk

Sana Olan aşkımı bu şekilde Kullanamazsın!!

-evett aşığım sana!!...duymak istediğin buysa aşığım sana!!..

Sanırım bu sözlerden sonra kendime geldim..İçimden:

-Naptın sen Toprak??Kendi kendini ateşe attın..

Yoongi bu sözlerden sonra hiçbirşey olmamış gibi,çalışma masasına oturup,derslerine devam etti..Ben içimden:

-Ahh bu çocuğun sorunları olmalı...

Bu sefer gözlerimi Yoongi'ye yönelterek:

-Ne yanii,hiçbirşey olmamış gibi bir de ders mi çalışacaksın ??

O cevap vermeden arkamdan bir ses:

-Bence sen de çalışsan iyi olur!!

Ahh  bu annemden başkası değildi.Başımı ona doğru çevirdiğimde annem gayet sakin duruyordu.Yoongi ile konuştuklarımızı duymamış olmalıydı ki bu kadar sakin davranıyordu.Ben yine işimi garantiye almak için anneme:

-Anne sen ne zaman geldin??

-Şimdi geldim,uyumaya geçicektim size de bir bakıyım dedim.

-Anne sen bu kadar erken uyur muydun yha??

-Bende bunu söylemek için geldim.Yarın erkenden Almanya'ya gideceğim.

Ben bir anda suratımı asarak başımı öne eğdim.Annem yanıma gelerek elini çeneme uzatarak başımı kaldırdı:

-Kızım biliyorum yalnız kalamıyorsun ama ben sen yalnız kalma diye Yoongi'nin annesinden bir gün daha izin aldım.

Ben bu sözleri duyduktan sonra elim ayağım buz kesildi.Gözlerim bir anda büyüdü.İçimden:

-Nee yani..Benim bu sözlerimden sonra Yoongi'yle bir de evde yalnız mı kalıcam??Ahh ben onun yüzüne artık nasıl bakıcam diye düşünürken bir de şimdi bu lanet şey çıktı başıma...

Ben içime dalıp gitmişken annemin sesiyle kendime geldim:

-Toprak!!Toprak!!

Başımı hafif bir şekilde salladıktan sonra:

-Annecim belki Yoongi kalmak istemiyor.Keşke ona da fikrini sorsaydın.

Yoongi başını hayır mânasında sallayarak:

-Yoo,benim için sorun olmaz...Eğer yalnız kalamıyorsan seninle kalabilirim..

Onun ne yapmaya çalıştığını çok iyi biliyordum.

~~~3 saat sonra~~~

Ben yatağımda oturmuş kitap okuyordum.Yoongi aşağı inmişti.Bu sözlerimden sonra ne düşündüğünü çok merak ediyordum.Beynim ondan vazgeçmeye çalışsada kalbim izin vermiyordu.Yoongi uzun süre gelmediği için aşağı inip bakmaya karar verdim.Kitabımın arasına ayracımı koyduktan sonra yavaş ve sessiz adımlarla aşağı indim.Onun mutfağa gitmiş olmasını tahmin ediyordum.Ama mutfağa baktığımda mutfakta yoktu.Daha sonra oturma odasına bakmaya karar verdim.Garip olan şu ki burada da yoktu..Kısık bir sesle:

-Ahh..Nerede bu çocuk??

Bir anda arkamda Yoongi'nin sesi belirdi.Beni hızlı bir şekilde merdivenlerin girişindeki duvara yasladı.Yan taraftan kaçmaya çalıştığımda her iki elini de duvara yaslayarak benim kaçmama engel olduktan sonra:

-İnsan aşık olduğu çocuktan  neden kaçmak ister ki Toprak??

O bana yaklaştıkça,kokusunu daha çok alıyordum.Başımı yana çevirerek:

-Yoongi yapma...ç-o-k yakınsın..Nolur uzaklaş..

Ben böyle dedikçe Yoongi daha çok yaklaşıyordu.Aramızda 3 santim ya var ya yoktu.Elini benim çeneme getirerek yüzümü kendine çevirdi.Sonra hızlı bir hamleyle dudaklarıma yapıştı.Beni o kadar sert öpüyordu ki dudaklarımı neredeyse parçalayacakmış gibi bir his veriyordu.Onun beni öpmesini bir yandan istiyordum bir yandan da istemiyordum.Bu sefer Yoongi bacağını benim bacağımın üstüne atarak devam etti.Bir anda yukarıdan gelen sesle ikimiz de irkildik.Bu ses annemin sesiydi.Yoongi annemin sesini duyunca yavaş bir şekilde beni bıraktı.Omdaki bu rahatlığı anlamama zaman bulmadan hemen yukarı annemin yanına çıktım.Annem bizim odadaydı.Korkmuş bir şekilde: