ELZEM

🌙 4. Yeni İnsanlar 🌙

Bu şehrin her yeri yağmur ama içimde bir dolu yangın var.

....

Sabah uyandığımda Senem odamda kıyafetlerimi yerleştiriyordu. Hemen kalkıp Senem'in yanına oturdum.

"Hiç gerek yoktu, ben halledebilirdim " dedim.

"Yorgunsun sen dinlen zaten kıyafetlerin fazla yokmuş. Alışverişe çıkalım hafta sonu. Benim de bir kaç eksiğim var hem onları da hallederiz" dedi.

Senem son kalan parçayı da dolaba yerleştirdikten sonra ayağa kalktı. "Hadi kahvaltı hazırlamıştım uyanmanı bekledim yiyelim sonra da kafeye gideriz" dedi. Onu onayladığım zaman odadan çıktı ben de banyoya gidip rutin işlerimi halledip çıktım.

Hala merak ediyordum burada yeni bir şey yaşayabilir miyim diye. görünüşe göre yaşayacaktım da. Eskisi gibi yalız olmak istemiyordum artık. Esma annede burada olsaydı çok mutlu olurdu eminim.

Düşüncelerimi bir kenara atıp oturma odasının yan tarafında olan mutfağa girdim. Geniş mutfakta bir masa ve altı tane sandalye vardı. Masa donatılmış, çay demlenmiş her şey hazırdı. Senem'in karşısındaki sandalyeyi çektim ve oturdum. Senem çayımı doldurup uzatınca aldım ve sıcak olmasına rağmen bir yudum aldım. O sırada Senem konuşmaya başladı.

"Hangi üniversiteyi kazandın ve hangi bölümü okuyacaksın ? Dedi.

"Marmara Üniversitesi, Tıp fakültesi, psikiyatri bölümü" dedim.

"Burslu mu okuyacaksın ? dedi Senem. Başımla onayladım.

"Sen nerede okuyacaksın ve hangi bölüm ? diye sordum.

"Boğaziçi Üniversitesi, hemşirelik" demişti. Anlaşılan ikimiz de tıptan ilerliyorduk.

Zor olmasına rağmen derslerime önem vermiş ve çalışmıştım. Benim için sıkıntı olmamıştı. Hiç bir şeyde sıkıntı yapmadığım için de kolaylıkla yapmıştım, tabii bilgilerimle.

"Peki ailen nerede yaşıyor ? dedi Senem.

Ailem... Şimdi ne deseydim ki ? Her şeyi anlatmak istiyordum bir çırpıda. Omuzlarımda ki yükü az da olsa hafifletmek.. Derin bir nefes aldım ve anlatmaya başladım.

"Ailem beni 4 yaşındayken sokağa atmış. O sırada yan komşumuz Esma abla beni görmüş ve evine almış. Sonra o mahalleden taşınıp İzmir'in diğer bir ucuna taşınmışız. Bu yaşıma kadar da bana o baktı yani. Gerçek ailemin ise trafik kazası geçirip öldüğünü söyledi. Bunun yanı sıra bana işkence yaptıklarını ve kötü davrandıklarını söylerdi. Esma anne ise bir hafta dört gün önce gözlerini yumdu, dört gün önce de tamamen bu dünya'dan gitti." dedim.

Ben anlatırken dikkatle beni dinleyen Senem'in duyduklarıyla yüz ifadesi şekilden şekile giriyordu. Şaşırdığı ve üzüntüsü belli oluyordu.

"Ben çok üzgünüm Elzem. Başın sağ olsun " dedi.

"Sen de sağ ol. Biraz da sen kendinden bahseder misin ? dedim.

"Ailem Ankara'da şirket için. Yılın bazı ayları gidip orada kalıyorlar. Ben de eşyalarımı buraya taşıdım işime ve şehir içine yakın diye" dedi.

"Peki şirketiniz varsa neden burada çalışıyorsun ki ? dedim.

"Kendi ayaklarım üzerinde durmayı istiyorum. Deniz Cafe'de iki yıldır çalışıyorum hem ben. " dedi Senem. Demek ki o da kendi ayakları üzerinde durmayı istiyordu. Benim de erken yaşta işe başladığım gibi Senem'de işe başlayıp çalışmaya başlamıştı.