Eleştiri Okları

4) Lady Fitzgerald, Beyaz Karga ve Ahtapot Yahnisi

NOT: İlk iki bölüme önemli güncellemeler geldi. Açıp bakmanızda fayda var.

************************************************

Eleştirilen Kitap: Lady Fitzgerald, Beyaz Karga & Ahtapot Yahnisi

Tür: Genel Kurgu / Büyülü Gerçekçilik

Bölüm Sayısı: 6

Durum: Devam Ediyor

Yazar: raftelin izohipsi

Eleştiriye başlamadan önce kitabın ismini ve minimal kapağını çok beğendiğimi söylemeliyim.

ELEŞTİRİ

Dil Bilgisi: Kusursuz. Ne diyebilirim ki, hiçbir hata yok. Gözden kaçabilecek ufak tefek hatalar bile yok. Yazarımız ne kadar mükemmeliyetçi ve ayrıntıcı olduğunu daha temel unsurlarda gözümüze gözümüze sokmuş. Anlatmaya gerek yok görüyorsunuz.

Anlatım: Anlatım... Üst düzey. Gerçekten de ne yaptığını bilen ve olaylara hakim bir yazarla karşı karşıyayız. Açıkçası eleştirmek için çok zor bir hikaye. Bu hikayenin yazarıysa hukuk talebesi. İkidir tescilli zeki yazarların kitaplarını eleştirme şerefine nail oluyorum. Aman aman ben neredeyim, neresi burası. Daha demin evdeydim.

Yazar arkadaşımız iki üsluplu bir teknik kullanmayı tercih etmiş, hikaye iki koldan ilerliyor.

Bir tarafta anlatıcı karakter zihin akışı tekniğiyle oluşturularak bize olayları kendi bakış açısından sunuyor ve hikayeye okuyucuyu nefis bir şekilde dahil ediyor. Diğer tarafta ise tanrısal görüşle yazılmış yan karakterlerin (yan karakter olduğunu tahmin ediyorum şimdilik, ne de olsa devam eden bir hikaye)günlük hayatlarından kesitlerle çevreye ve zamansal / mekansal akışa dahil oluyoruz.

Yazar arkadaşımız bir taraftan da montaj tekniğini kullanarak edebiyat şov yapıyor ve wattpad semalarına inanılmaz bir kalite getiriyor. Montaj tekniği ne diye soracak olursanız 6. bölümde yaşlı sahafın okuduğu bir kitap var, o kısma dikkat ederseniz ne demek istediğimi çok iyi anlayacaksınız. Burada açıklamam doğru olmaz, spoiler vermiş olurum.

Her halükarda bu kadar genç bir arkadaşımızın böylesine teknikleri hiç göze çarpmayacak şekilde bu derece ustalıkla kullanması beni gerçekten de uyuz etti. Ciddi ciddi sinir oldum. Didik didik etmeme rağmen düzeltecek bir cümle bile bulamadım. Gerçekten ne desem bilemiyorum. Tamamen kendine has bir üslup oluşturmayı başarmış, inanılmaz bir emek var hikayede.

Anlatım genel olarak nihilist/varoluşçu bir çizgide ilerlese de olmadık yerlerde yapılan absürt kelime oyunları, şakalar hatta özellikle sarhoş karakterlerin monologlarında kullanılan neredeyse tekerleme gibi cümleler hikayenin havası gereksizce kasvetli olma yoluna gitmeden okuyucuyu pis pis güldürüyor ve kara mizah bizlere bir yerlerden "Çak bir beşlik" diyor.

Konu: Yamulmuyorsam şayet, ki yamuluyor olma ihtimalim hayli yüksek ama; Hikayede anlatılan konu aslında anlatılan konu değil. İki katmanlı bir hikayeyle karşı karşıyayız. Yani aslında tüm o tuhaf karakterlerin yaşadıkları, daha ziyade anlatılan her şey, aslında anlatılan şey değil. Yazar hanımın derdi başka.