Psalm Alcantara: Ruling The Desiring Love

Chapter 4

PSALM

MATAMLAY na gumising ako kinabukasan. Hindi ko al kung bakiy bigla ko ito naramdaman. Ang bigat ng katawan ko, at nilalamig. Sinikap kong bumangon, at dumulog ng kusina para makapag-init ng tubig. Iniwan ko iyon, at saka ako bumalik sa aking kwarto, at saka pumasok  sa banyo para maligo ng mabilisan dahil sa sama ng pakiramdam.

Few minutes later. Nang matapos ako sa banyo, tinungo ko ulit ang kusina. Mayamaya lang ay may nag doorbell sa labas ng aking unit. Wala naman akong may inaasahang dumating ngayon. Maliban nalang kung mga pasaway kong kapatid ang mga iyan, at sesermon na naman ng maaga sa akin.

I went to the door and immediately opened.

"Psalm Alcantara?" Tanong sakin ng lalaki na may dalang pang agahan na mula sa sikat na food chain.

"Yes! Ako nga."

"May nagpapabigay po, ma'am."

Para sakin? Sino naman kaya ang nagpadala nito?

Kinuha ko nalang iyon, at pagkatapos bumalik na ako sa kusina nang mai-lock ko ang pintuan. Sa loob ng paper bag may isang maliit na papel doon, at may naka-sulat. Aba! Tindi nito.

"Eat your breakfast before you left. Have a good day! :)"

"Aba! Iba rin pagpadala, ah? Bakit niya alam na 'di ako nag a-almusal sa umaga?"

Dahil nandito na. Nilipat ko nalang ito sa plato, at sinimulang kainin. Hindi ko na rin nagamit ang pinakuluan kong tubig dahil sa kape pang kasama ang nagpadala.

Over-all, nabusog ako sa maagang libre ng almusal.

Matapos kong iligpit ang mga kinainan ko, dumulog na agad ako sa aking kwarto, at magbihis. After I fix my self, dali-dali akong lumabas ng unit, at diretso na agad sa parking area.

Dahil maaga ako sa opisina ko. Nagpahinga ako saglit sa aking kinauupuan. I feel dizzy and vomiting. Ang bigat talaga ng katawan ko at nilalamig ang buong katawan ko. Buti nalang, walang Kimberly na makulit ngayong araw, at walang Wilson na nakakasalubong sa hallway.

"Are you sick?" My brother Livi ask me. Lumapit siya, at saka niya kinapa ang noo at leeg ko. "Did you take your medicine?" Namewang siya sa aking harapan nang umiling ako.

"I forgot," mahina kong sabi sabay kuha ng mga reports sa itaas ng table ko. Subalit, binawi iyon ni Livi.

"Take a rest first, go to your unit and i'll call a doctor for you."

"I am okay,"

"Don't be hard headed, Psalm! Listen to your older brother. Ipapa-gawa ko nalang iyan kay Kim ang report."

May magagawa pa ba ako? Kahit ayaw ko ay sapilitan talaga akong pinauwi sa unit ko. Pinahatid pa ako sa company driver, para mas safe na may nagmamaneho sakin.

"Maraming salamat ho manong!"

"Walang anuman man ho señiorita Psalm. Balik na ho ako sa kompanya."

Sinikap kong ngumiti bilang ganti ko sa kanya.

Nang makarating sa unit ko, agad akong nahiga sa sofa. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko dito maliban sa matulog, magpahinga. E, iyon naman talaga ang dapat. Lumipas ang isang oras, dumating ang doktor na pinadala dito ni Livi. Kahiy papaano ay mabait din ng isang 'yon.

"Over fatique. Habilin ng kapatid mo sakin, inumin mo ang mga gamot na ibibigay ko sa'yo. Tatawag sakin 'yon mamaya, at itatanong ka sa akin."

Napa-buntong hininga nalang ako sabay tango.

"Maraming salamat. Tatawagan ko nalang siya na, okay na ako. Pwede na ho kayo umalis."

I sleep peacefully in that time. Hindi ko alam kung ilang oras na akong tulog, subalit naramdaman ko nalang na nanginginig na ako sa sobrang lamig na aking nakiramdam.