Psalm Alcantara: Ruling The Desiring Love

Chapter 7

PSALM

"MAYUMI CAN WE TALK?"

It was five thirty in the afternoon, at palubog na ang araw.  Sinigurado ko talagang maaabutan ko si Yumi palabas mula sa kompanya ng pamilya niya.

She was trying to avoid me, but I hold her wrist. Kaya naman napa-titig siya sakin ng masama.

"Why?"

"Just give me thirty minutes. Let's talk."

Tinantya ko siya ng tingin. Parang ayaw niya pang pumayag dahil siguro alam niya ang pakay ko sa kanya.

"Spill out. Time is running!"

Medyo sarkastiko niyang sabi sakin.

Sinikap kong huwag tumaas ang dugo. Huwag niya lang ubusin ang pasensya ko.

"Look. I just want to be  nicely. Just tell me the truth nang matapos na agad ang usapan." Kalmadong kong sabi sa kanya. Pumantig ang sentido ko nang inirapan niya ako.

"What do you want, Psalm?!"

Napa-buga ako ng hangin sa kawalan. Mayamaya ay tumayo na ako, sabay ayos ng aking damit.

"Wala kang sasabihin? Wala ka bang aaminin?"

Humalukipkip siya sabay taas ng kilay. Napa-yukom ako ng aking kamao dahil sa pagtitimpi at pagkakairita sa kanya.

"Sasabihin? Aaminin? Tungkol naman saan?" Tumayo na rin siya. "Ah? About, Wislon? About our son? Why? Pinag-dududahan mo ba ako, Psalm? God! Hindi pa ba sapat na kamukha ng anak ko ang ama?"

Bakit pilit nitong dinidiin na si Wilson talaga ang ama ng anak niya, kung ang isa ay inamin sakin na hindi sa kanya iyon? How can I trust her?

"Are you desperate?" Humakbang ako papalapit sa kanya sabay duro sa kanya. "Anong pumasok sa kukote mo na gamitin ang isang Sandoval para lang maisalba 'yang kahihiyang ginawa mo sa angkan mo? Tss... you're such a pathetic, insane person, Yumi! Sandoval nga ang dugo. E, ang tanong si Wilson nga ba ang ama ng anak mo? O, baka naman may ibang Sandoval pang ka-dugo 'yang anak mo?"

I see in her eye how she get mad. I guess dito ko siya mako-korner sa pagkaka-taong ito.

"How dare you!" Angil nito. "Alam mo bang kayang kaya kitang ipakulong dahil sa maling panbibintang mo?! Si Wilson lang ang ama ni Yuri!"

"Oh? Really? Pagtataray ko sa kanya. I know she's my friend. Pero hindi ibig sabihin ay pagbibigyan ko siya. Hindi porket nasa kanya na—ay hindi na pwedeng kunin. "Bakit ka nagagalit? Totoo ba? Bakit hindi nalang natin ipa-DNA ang bata kung si Wilson ba talaga ang ama nito? At kapag napatunayan na si Wilson nga... well, syempre ako na mag gi-give way kahit hindi mo na sabihin." I smile.  "Good idea, right?"

Hindi agad siya naka-sagot sa sinabi ko sa kanya.

Walang maayos na conversation sa pagitan namin. Nakaka-pagod makipag-usap sa isang tao na puro pagpapanggap lang ang ginagawa nito sa iyo.

Lumipas ang isang linggo. Sakto, at kakatapos lang ng shareholder's meeting ay tumungo agad ako sa aking opisina. Livi and Genesis, us usual may mga kanya-kanyang lakad habang ako ay abala pa sa ibang reports na gagawin next week. I ask Cherrie na sekretarya ng kapatid ko, na ibigay sakin ang profit ng hotel sa loob ng isang buwan, at ako na bahala mag typing nito.

"Woi! Busy ka 'te? May parte mamayang gabi kina James bond. Ano? Gogora ba tayo?"

Umangat ang mukha ko nang biglang pasok si Pojie sa office ko, at naupo sa itaas ng mesa. Habang si Kim naman ay nasa sofa at may kausap sa telepono.

Sila na ang hindi abala sa buhay.

"Sabi ko naman sa'yo hindi sasama ang babaeng 'yan. Look at her! Nagpapayaman pa ng husto si Seniorita Psalm Alcantara. Baka kasi kapag yumaman pa siya, e... nakakabili na siya ng PAG-IBIG sa palengke. Ano?"