Annem haklıydı. Her seferinde haklı olması canımı sıksa da haklıydı işte!
Bana çok derdi ama ben anlamadım. Ondan zarar gelmez beni sever sandım ama hayatımın hatasını yaptım. Hayatımı yerle bir ettim. Kendi hayatımı kararttığım yetmezmiş gibi ailemi de içine kattım.
"Yapma kızım ondan sana yâr olmaz. Çöplükte gül bitmez annem"
"Sanane ha sanane! Seviyoruz birbirimizi biz tamam mı!"
Her gün kavgamız atışmamız bu yüzden olurdu. Tehditlerimden dolayı Babama da birşey diyemezdi. Tek dertleri sevdiğimin kimsesiz yoksul olmasıydı ama aşk bu önüne geçebilinir mi?
"Babama bir duyur seninde başını yakarım anladın mı! Baştan beri biliyordu göz yumdu demem yeter de artar bile"
"Yanacaksın kızım. Yanacaksın annem ama iş işten geçmiş olacak."
"Yanacaksam ben yanacağım sen mi yanacaksın. Şimdi çekil önümden babam gelmeden siktirip gitmem lâzım"
Arkamdan yalvarmasını duymadan evden çıkıp gitmiştim. İşte o an hayatım tamamiyle değişmişti. Sevdiğime kavuşmuş mutlu mesut yaşıyorduk. O kadar mutluyduk ki alışmış olduğum o gösterişli zengin hayatımı hemen unutmuş sevdiğim adamın hayatına ayak uydurmuştum.
1 ay 2 ay 3 ay 4 ay mutluyduk. Yokluk çeksekte huzurluyduk. Sevgimiz yetiyordu ama 6.aydan sonra ufak ufak değiştik. Cicim ay'ı derler ya-gerçi biz evlenmedik- o aylar geçti huzursuzluk başladı. Yokluk ikimizin gözüne de batar olmuştu. En ufak bir tartışmada hayatımı önüme seriyordu. Kaçmasaymışım böyle olmazmışız. Adam akıllı evlenseydik belki babam yardım eder onun bir işi olurmuş bizim şirkette.
Artık gün gün yüzünü göstermeye başlamıştı. Beni pişman etmişti herşeye. Aklımda olmadık şeyler düşünmeme neden olmuştu.
Beni kullanmak istemişti. Kendi hayatını düzeltmek için beni kullanmıştı.
Gün geldi yüzüme de vurmuştu.
"Bir gün olsun aramadılar sormadılar. Bunlar nasıl bir ana baba. Kızları ne yapar ne eder aç mı susuz mu demek yok"
"Ben onları göze alarak geldim. Neyimi arayıp sorsunlar"
"İyi halt ettin. Evlenmeyi bekleyemedin dimi! Bu boklu hayatın içinde ikimizde çürüyüp gidelim"
İşte o an anlamıştım. Beni kullanmak istemişti. Ama başarılı olamayınca o yüzünü göstermişti. Lanet olsun o kadar pişmanım ki. O günden sonra hayatım 2.defa yine değişmişti. Belki o mutlu haberi duyunca düzelirdi aramız diye alttan almıştım ilk defa...ama öyle olmadı.
"Sen evlenseydin bu durumda olmazdık! Bu arada iki kişi değil artık 3 kişiyiz"
Yüzüme öyle bir baktı ki. Artık herşey orada bitmişti. Ardından aldırmamı bakamayacağını zaten zar zor karnımızı doyurduğunu söyledi. Beni tekrar binbir parçaya bölüp bir kenara atmıştı. Beni tekrar binbir kere pişmanlığa itmişti.
Kendi elleriyle hastaneden randevu alıp beni götürmüştü. O gün o hastaneden çıkmamla onunla herşeyi bitirmem bir oldu. Kendi kanından canından olanın canına kıyandan daha ne bekleyebilirdim ki...
İlk uçakla Amerikaya kuzenim Yağmurun yanına gitmiştim. Orada da hayatım tamamen değişmişti. Ailemden de haber gelmişti. Beni tamamen sildiklerine dair Yağmurla bana haber göndermişti. Ben zaten bunları göze alarak çekip gitmiştim. Buralara da huzurla yaşamak için gelmiştim-ki öyle de oldu. Mutluydum huzurluydum arkadaşlarımla.
Yağmur'un nişanlısı Can. Can'ın kuzeni Kerem. Kerem'in kardeşi Aslı. Onlarla çok güzel bir hayat kurmuştum. 2 katlı bir evde dosttuk kardeştik bazen de birbirimize annelik babalık yapmıştık.. bana ve bebeğime çok yardımları dokunmuştu.
