Keşke hiç büyümeseydik.
Tartışmalarımızın sebebi Winx Club'tan "Hayır, Flora ben olacağım!" tarzı olsaydı.
Tek ağlama sebeplerimiz, sabah uyanamadığımız için en sevdiğimiz çizgi diziyi kaçırmamız olsaydı.
Oynanan şey duygularımız değil, oyuncak bebekler olsaydı.
Parçalanan şey kalbimiz değil, yakalamaca oynarken düştüğümüzdeki dizlerimiz olsaydı.
Biriken şey vücudumuzdaki jilet izleri değil, kumbaramızdaki bozuk paralarımız olsaydı.
Planladığımız şey mahalleden arkadaşlarımızla hangi oyunları oynayacağımız olsaydı, daha ne kadar, nasıl yaşayabileceğimiz değil.
Evcilikte anne-abla rolü yapsaydık, insanlara karşı iyiymişiz rolü değil.
Yüzümüzü çarşafın altında saklamamızın sebebi gök gürültüsü olsaydı, ağlamaktan kızaran gözlerimizi gizlemek için değil.
Keşke.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I'm Fine
RandomHani bazı insanlar vardır. En arkaya geçip, kulaklığını takıp kendini dünyadan soyutlayan insanlar. Geçmişinin pişmanlıklarını asla unutamayan insanlar. Nefes alan, ama yaşamayı beceremeyen insanlar. Dışlanan, umursanmayan, ama hep en güzel kalbe sa...
