KARANLIĞIN İÇİNDEKİ
AYDINLIK
3.BÖLÜM
Medya: Mira ve Toprak
Bazı anlar vardır. Bilirsiniz. Sizi geçmişe sürükler ve yaşadıklarınızı hatırlatır. Böyle böyle korkular ortaya çıkar.
Eğer geçmişte yaptığımız bir hatamız varsa ' o hatayı bidaha yaparsam' diye düşünürüz. Kendimizi ne kadar tembihlesek de o hataya yeniden düşme ihtimalimiz her zaman vardır.
Ya da geçmişte yaşadığımız kötü bir anı. O anıyı yaşadığınız anda size fobi edindirir. Bu da yine size ilerde 'ya aynı şeyi yaşarsam' korkusu verir.
Bense 2.seçenekteydim bu sefer. Sırf ceza amaçlı bile olsa beni karanlıkta bırakan bir vicdansız herife denk gelmiştim ben.
Hayatımın en güzel dönemleri böylece sona ermişti işte.
Gözlerimi açtığımda hastane odasında olduğumu anlamam çok uzun sürmemişti.
Başımı yana yatırdığımda hemen yanımdaki sandalyede oturan toprağı görmemle sinirim hızla tepeme çıkmıştı.
Uyandığımı gördüğü anda sandalyede dikleşti.
"Iyi misin?"
"Hayatımdan çıkıp gidersen daha iyi olucam"
"Bak ben böyle olsun istemedim"
"Ya nasıl bilmezsin ya? Herkesin bildiği fobimi nasıl bilmezsin? Ölüyordum lan senin yüzüne. Ölüyordum ben. Bunu mu istiyorsun? Ölmemi istiyorsan direk çek silahı vur. Neden işkence çektirip öldürmeye çalışıyorsun?"
"Bak amacım o değildi. Sadece sana ders vericektim. Bu kadar kötü olacağını bilmiyordum"
"Hastaneden ne zaman çıkacağım?"
"Serumun bitince"
Kafamı yukarda demire asılı olan seruma diktiğimde bitmek üzere olduğunu gördüm. Ne kadar acıyacağını bilsemde kolumdan serumun iğnesini çıkardım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN İÇİNDEKİ AYDINLIK +18
Dla nastolatkówKapıdan gelen kilit sesiyle geceden beri hiç kapanmamış gözlerim kapıyı buldu. Uykusuzluktan takatim kalmamıştı. Bedenim halsiz düşmüş ve ölüm isteği ağır basmıştı. Kapının açılmasıyla bir çift mavi karanlıkla karşılaştım. Hiç uyumadığı gözünün alt...
