Romeo ve Juliet

ÜÇÜNCÜ PERDE - Birinci Sahne

(Kentin bir alanı.)

(Mercutio ile Benvolio uşaklarıyla

girerler.)

BENVOLlO

Kuzum Mercutio, n'olur gidelim artık buradan;

Hava sıcak, Capuletler de ortalarda;

Bir karşılaştık mı mutlaka kavga çıkar,

Bu sıcakta, delikanlılığı vurur herkesin başına.

MERCUTIO

Biliyor musun, sen, meyhanenin eşiğinden içeri adımını atar

atmaz, kılıcı masanın üzerine atıp "Tanrım, beni sana muhtaç

etmesin!" diyen, ama ikinci kadehi yuvarlayınca, ortada hiçbir

neden yokken meyhaneciçırağına kılıç çeken adamlara beıızİyorsun.

BENVOLlO

Yok canım, nereden çıkardın?

MERCUTIO

Hadi hadi, sen de İtalya'daki herkes gibi ateşlisin. Çabucak

kızarsın, kızınca da çabucak kendini kaybedersin.

BENVOLlO

Amma da yaptın ha!

Öyle öyle! Senin gibi iki kişi bir araya gelse, az sonra ortada

kimsecikler kalmaz; çünkü birbirini öldürürler. Ah, sen yok musun, sen!

Sakalında seninkinden bir fazla ya da bir eksik kıl var diye kavga çıkarırsın sen.

Kestane yiyen birini görsen, senin

de gözlerin kestane renginde diye, evet sırf bu yüzden, kavga

edersin. Ah, bu gözler! Bu gözler kavgayı aramaz da, hangi

gözler arar? Yumurta nasıl besinle doluysa, senin de kafan öyle

kavgayla dolu; ama senin kafan çalkanmış bir yumurta gibi kav-

gadan cılk bir duruma geldi. Güneşte uyuyan köpeğini uyandırdığı

için, sokakta öksüren biriyle kavgaya tutuşan adamsın

sen; Paskalya' dan önce yeni ceketini giydi diye bir terziye çatmadın mı?

Ya yeni ayakkabılarına eski bağ takan adama ettiklerine

ne demeli? Bir de kavga çıkarmayalım diye bana akıl

öğretmeye kalkışıyorsun!

BENVOLlO

Eğer ben senin kadar kavgacı olsaydım, hayatımı bir saat bir

çeyrek için koruyana, varımı yoğumu verirdim.

MERCUTIO

Varını yoğunu ha! Amma da ucuzmuş hayatın.

(Tybalt, birkaç kişiyle girer.)

BENVOLlO

Demedim mi, işte Capulet'ler geliyor.

MERCUTIO

Vız gelir, tırıs gider.

TYBALT