Çift Gezenler

Chapter 8

Evden ayrıldığımda bir şeylerin yolunda olmadığını biliyordum ve Aslı hocayla kesinlikle konuşmam gerekiyordu. Bahsettiği rehabilitasyon merkezini biliyordum ama bizim evimize çok uzaktı ve daha fazla gecikmek istemiyordum. Eve doğru yürürken Aslı hocayı düşünmeden edemiyordum. Yanımızdayken hep neşeli olurdu ve daima destekçimizdi, oysa şimdi kızını yıllar önce kaybettiğini ve eşinin de ondan acıyarak bahsettiğini biliyordum. Mutlu aile nasıl olur ki zaten diye düşündüm hepimiz aslında tek başımıza savaşıyoruz bu dünyaya karşı aile dediğimiz şey kan bağı olan mecburi destekçiler... Onu bile yapmayanlar var diye düşünürken bizi bırakıp giden babamdan başkasını düşünmüyordum. Eve vardığımda saat epey geç olmuştu ve abim asık suratla beni bekliyordu.

-Sen sormadan ben söyleyeyim arkadaşlarla proje ödevi yapıyorduk saati farketmedik. Dedim

Derin bir iç çekti ve kafasını diğer tarafa çevirip tamam dedi, sonra da gidip telefonuyla uğraşmaya başladı. Ne yani bağırmayacak mıydı? Bu olay bana garip geldi ama ben de tartışmak istemiyordum zaten. Ben de bir şeyler atıştırıp yattım. Ertesi gün erken uyandım. Kalktığımda abim etrafta yoktu. Okul çıkışı uğramayı düşündüğüm rehabilitasyon merkezine erken gitmeye karar verdim, zaten okula gitmek istemiyordum. Döndüğümde abim tarafından sorgulanmamak için çantamı okula gidiyor gibi hazırladım. Son kez etrafı kontrol ettikten sonra dışarı çıktım. Giderken sürekli içimde bir sıkıntı vardı. Aslı hocayla konuşacağım şeyler benim merakımı giderecekti ama sonrasında öğrenmek istemeyeceğim şeyler öğreneceğim gibi geliyordu. Merkeze gittiğimde beni başta içeri almak istemediler ama ısrarcı olduğumu farkedince yanımda bir görevli olması şartıyla izin verdiler.

- -

Çıktığımda aklım çok karışıktı ne düşüneceğimdem emin değildim. Yere bakarak yürürken birinin çantamdan çekiştirmesiyle irkildim.