Hintayin Mo Ako Sa Langit

It's Official

Every night ay pumupunta si Josh sa amin. Sobrang close na din siya sa mga parents ko.

Palagi din niya akong sinusundo after work.

While nasa terrace kami ng bahay, sobrang seryoso ng mukha niya and nag-voice out na talaga siya.

"Sobrang saya ko na nakilala kita Zain. At first, ang akala ko sa'yo ay sobrang strikto mo pero marunong ka din palang tumawa. Naalala ko tuloy na si Pareng Lester ay may pinadalang picture sa akin. At ang tao sa picture na 'yon ay parang bago pang gising. His hair was so messy and his reaction was so priceless when the camera captured him."

Tahimik lang ako pero ramdam ko na parang ako ang dini-describe niya.

Nagpatuloy sa pagsalita si Josh.

"That night, I saved his picture in my phone and made as my wallpaper. I don't know pero siya ang gusto kong makita kapag nakauwi na ako dito sa Pilipinas. And it was you Zain."

"Gano'n ba?" sagot ko na nakangiti. "'Di ba ang sabi mo no'n sakin ay parang bago pa akong nakalabas sa Mental Hospital?"

Seryoso pa rin siya. "It's just a metaphor Zain. Ikaw nga, na turn off ka sa akin nang makita mo na ang picture ko. Hahaha!"

"Yeah!" tumango ako. "That was my first impression to you."

"Anyways!" nagbuntong hininga muna siya bago nagpatuloy sa pagsalita. "Alam mo na siguro Zain na I've never been to a relationship. I want to love and at the same time, to be loved."

My goodness! Ito na naman si puso ko. Parang gusto ng tumalon.

Tsug! Tsug! Tsug!

Kinakabahan na ako pero hindi ako nagpahalata sa kanya.

Nagpatuloy siya.

"24 years and my life is still. It took me sometime to have the courage para magsalita pero I think, I need someone whom I could leave my heart and take care of it. And it's really you! I don't know why but may mga bagay talaga na hindi natin mae-explain. Only our hearts could answer. 'Di ba Zain?"

Hindi ako sumagot. Ewan! Para na kasing maiiyak na ako.

"Hindi ko inakala na magkagusto ako sa'yo kahit na sobrang lakas mong tumawa minsan at kahit sinusunsok mo ako sa braso. Pero, never talaga akong na-turn off sa'yo. You really brought colors to my life."

Tumingin siya sa akin at naramdaman kong lalabas na ang mga luha ko.

"Please, bigyan mo ako ng chance to prove that love is really beautiful. Please say na mahal mo din ako because I fell in love with you. And tonight, I want you to be mine."

Hindi ko na talaga napigilan ang sarili ko at umiyak nalang dahil sa mga sinabi niya.

And yes! I love him at hindi ko na 'to kailangang ilihim pa.

Niyakap ko siya and saying. "How could I refuse to a man whom I fell in love with?"

Niyakap din niya ako ng sobrang higpit.

Sobrang sarap pala sa pakiramdam na niyayakap mo ang taong mahal mo.

And yes!

Naging kami na ni Josh officially.

I can feel his warmth love at pinaparamdam ko din sa kanya ang sobra kong love sa kanya.

We made memories together.

Relationship goals kumbaga.

We go mountain climbings. We go Road trip. We go surfing.

This made my life happier with him.

He supports me whatever kung ano 'yong gusto kong gawin and I support him back kung ano din ang gusto niyang gawin specially worship sa kanilang simbahan.

It was never a hendrance to me at all that we're not in the same religion. He respects mine and I respect him too.

If God's time I would never let him leave his worship even if it's monthsary pa namin. It will never be a conflict to me, because bumabawi naman si Josh after that. He would apologize pero okay lang talaga sa akin because I love him for that. Ayaw ko ding makipagkompetensya sa Panginoon. We have lots of time din naman and isang araw lang ang hiningi ng Panginoon so bakit ko ipagkait?

Ang parents namin ay okay sa relation namin kahit pareho kaming lalaki. Happy sila for us.

Josh always makes me laugh to the loudest. 'Yong parang maiiyak na ako sa kakatawa.

He's really the man of my life.

Ayee! Sa wakas ay sila na talaga!