Yapayalnız bir dağın ortasında tek başımaydım. Daha doğrusu öyle hissediyordum. Ne annem vardı ne de babam. Ya da vardılar ama varlıklarından bir haberdim doğduğumdan beri. Ölmüşler miydi yaşıyorlar mıydı bu konuda bile hiç bir fikre sahip değildim. Bebekken bir yetimhanenin önüne bırakılmış, soyadı hatta adı bile olmayan ufak, dünyadan bir haber, ailesi tarafından istenmeyen o bebeklerden biriydim sadece.
Hayatım boyunca kimsenin sözünü dinlemeyen bir kız olmuştum. İki yıl önce kaldığım yetimhaneden, hayatım boyunca yanımda duracağını sandığım, yalnızlığıma son verebileceğini düşünüğüm bir erkek için kaçmıştım ve kısa bir süre sonra onun tarafından da terk edilmiştim. Ondan sonra da bir daha yetimhaneye dönmeyi kendi gururuma yediremediğimden kendi ayaklarım üzerinde durmak zorunda kalmıştım. Sayısını hatırlayamacağım kadar çok işte çalışmayı denemiş, hiç birinde bir haftadan uzun süre dayanamamıştım. 16 yaşında bir kızken 25 yaşındaki insanların hayatları gibi bir yük almıştım sırtıma. Çocukluğumu yaşayamadan kadın olmuştum da diyebilirim kısaca.
Üç ay önce hayatımı tamamen değiştirecek bir şey oldu. "Alaska Bar" içkinin, kumarın, cinselliğin kol gezdiği İstanbul'un tenha ve girilmemesi gereken sokaklarından biri olan "Kemikler" in vazgeçilmez mekanı beni de içine hapsetti.
-Yeni hikayemle karşınızdayım. İyi, kötü düşüncelerinizi yorumlarınızla harmanlamanızı istiyor ve bekliyorum. Sevgiyle kalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BERCESTE
Teen FictionKüçük bir bebekken hayatın gerçek yüzüyle tanışan, hayatı boyunca kendini yalnız hisseden, dışarıya karşı hırçın biri olarak görünen genç bir kız. Berfu Yalın Yaşadıkları sayesinde yaşamın kötü tarafından kurtulamayacağını anlayıp, uzun yıllardır ke...
