BİR KÜRT SEVDİM

Bölüm 3

Bir kadın ne kadar sevebilirse sevdim, ne kadar acı çekebilirse çektim. Bu hikaye benim. Ben cesur olmayı beceremedim, sevdiğimin çekip gitmesine müsaade ettim, sonra kararan Dünyamda yalnızlığımla mücadele ettim.Ben Gülşah bu benim ölümümün ve tekrar dirilişimin hikayesi,bu benim hikayem,bu benim kıyametim.Çok zaman geçti üzerinden çok şey yaşadım,şimdi size hepsini kaldığım yerden tek tek anlatacağım.Çünkü benim yaşadıklarımı kimse yaşamasın.

Yatakta çoğu gece hiç uyuyamadan geçirdiğim onca aydan sonra kendime ve şahine verdiğim sözü tuttum.O yataktan kalktım ve okuluma kaldığım yerden devam ettim.Şahinle yaşadığım O şehirde yalnız olmak çok güç gelse de başardım,okulumu bitirdim.Bu arada terapime İzmir de devam ettim.Bir tek günüm olmadı gözümden yaş akmayan,her gün Şahinin İzmir'deki öğrenci evinin önüne gittim. Her gün Alsancak'a gittim,birlikte yemek yediğimiz kafeler de yedim yemeklerimi tek başıma.Kimseyle konuşmak,arkadaş olmak istemedim.Duruma göre haftada üç kez gördüğüm terapistim dışında bir de aynı evi paylaştığım teyzem karşılıyordu tüm konuşma ihtiyacımı.Ben tüm sözlerimi bir gün Şahine söyleyebilmek için biriktirdim içimde.Ben tüm gücümü bir gün onun karşısında bir zavallı gibi değilde güçlü bir kadın olarak durabilmek için topladım içimde.Önce gerçek beni sonra Onu bulabilmekti tek istediğim.Terapistim beni anlıyor,destekliyor ve yüreklendiriyordu.Şahini hücrelerine kadar anlatmıştım ona,ilişkimizi detaylarıyla biliyordu ve beni canlı canlı gömüldüğüm yataktan çıkıp tekrar ayağa kalktığım için takdir ediyordu her seferinde.Burada yeri gelmişken değinmeden geçemeyeceğim,lütfen kendinizi kendi karanlığınıza mahkum etmeyin.Ruhumuzda tıpkı vücudumuz gibidir,bazen hastalanır ve doktorlar hastalıkları tedavi etmek için vardır.Ben buradan yataktan çıkmama yardımcı olan Balıkesir'deki ilk terapistim Nevin hanıma ve bana devam edecek gücüm olduğunu hatırlatan Canım terapistim Talat beye çok teşekkür ederim.Siz olmasaydınız ben tek başıma yapamayabilirdim. Neler mi yaptım ? Çok şey.Hepsini tek tek anlatacağım.Aşk için bir kadının yapabileceği her şeyi yaptım.Çok zor geçen ayların ardından okulumu bitirdim,çılgınlar gibi Kpss'ye hazırlandım çok iyi bir puan yaptım,ama atanamadım Diyarbakır'a. Atanamayışım çok büyük hayal kırıklığı yaratsa da pes etmedim.Kalktım Diyarbakır'a gittim,özel okulların hepsiyle tek tek konuştum.Beni işe alması için görüştüğüm her yetkiliye dil döktüm saatlerce.Çünkü ben sevdiğim orada veya değil Onun memleketini kendime memleket seçtim.Ben o olmasa bile onu yaşamaya niyet ettim.Nasıl olsa varlığımın haberi uçurulacaktı ona,O bilecekti benim memleketinde olduğumu.Şahin bilecekti o küçük ,korkak kızın büyüyüp,peşinden geldiğini.Şimdi o zavallı,o perişan kız cesaretini toplamış yaşayamadıklarına meydan okuyordu.Babasına,bu kavgayı başlatanlara,sürdürenlere boyun eğmek yerine kafa tutuyordu.Şimdi tıpkı Şahin gibiydi,daha güçlü daha kararlı ve daha iç odaklı.Artık Şahinin karşısına çıkmaya hazırdım,yaralıydım ama yaralarımı sarmaya da başlamıştım. İzmir'e döndükten 25 gün sonra başvurduğum okullardan biri dönüş yaptı,işe kabul edilmiştim.Dünyalar benim oldu çünkü artık parasını kazanan hemde Şahinin memleketinde yaşayacak olan bir kızdım.Şahinimin kokusunun sindiği sokaklarda gezecek,ona benzeyen çocuklara eğitim verecektim.O başkalarının sürgün yeri olarak gördükleri Diyarbakır,benim için cennetin kendisiydi.Teyzeme anlattım okula kabul edildiğimi,hayatımın bundan sonraki aşaması için yaptığım planları.Her zamanki gibi tüm desteği üzerimdeydi,Teyzem beni doğurmamış olan Annemdir,o kadın beni annemden bile çok sevdi.Bu arada Babamla görüşmüyorum,okulu bitirmem için maddi desteğini hiç esirgemedi bunun için ona minnettarım ama bize yaptığı kötülüğü affedemiyorum.Bir babanın kızını hiçe saymasını ve bunu baba sevgisi adı altında güya benim iyiliğim için yaptığını savunmasını anlayamıyorum,anlamak istemiyorum.Ben sadece hikayemi anlatmak istiyorum.