Panic Room #2018

1

Φόρεσε την στολή της δουλειάς της και το καρτελακι με το "όνομα της". Μόνικα, ειχαν γράψει. Παρόλο που την έλεγαν Μονίκ. Θυμοταν καλά την ημέρα που προτοπηγε στην δουλειά.

"Πώς σε λένε?"
"Λεγομαι Μονίκ και είμαι 18 ετών."
"Πιστεύεις πως έχεις τα προσόντα για αυτήν την δουλειά? Το δωμάτιο πανικού πρέπει να είναι υπεροχο, κάτι που σημαίνει πως δεν μπορούμε να προσλάβουμε οποίους κι οποίους. Καταλαβαίνεις, έτσι Μόνικα?"
"Μονίκ. M, o, n, i, q, u, e. Όσο για την δουλειά, πιστέψτε με, έχω αυτό που χρειάζεστε."

Πολλές φορές ένιωθε μετανιωμένη για την επιλογή της. Όμως άλλες φορές το μόνο που ήθελε ήταν να πάει στην δουλειά της και να ξεκουραστει.

Έφτασε στο ταμείο του δωματίου πανικού. Ήταν ένα μεγάλο οίκημα, με ένα ταμείο, μια αίθουσα αναμονής και ένα τεράστιο δωμάτιο.

Όταν ερχόταν κάποιος πελάτης, συνήθως παρέα από πελάτες, τους έκοβε εισιτήριο. Τους ζητούσε να κάτσουν στην αίθουσα αναμονής μέχρι να είναι όλα έτοιμα. Όταν ήταν όλα έτοιμα,  τους φωναζαν. Και ποτέ κανείς δεν έφευγε από κει ήρεμος.

Γιατί η Μονίκ είχε πραγματικά αυτό που χρειαζόντουσαν.

Γιατί μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις τους.

Μπορούσε να μπει στο μυαλό τους.

Μπορούσε να βρει τον μεγαλύτερο τους φοβο.

Έφυγε από το σπίτι της και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο πανικού. Η τεράστια LED ταμπέλα απ' έξω έγραφε "Panic Room". Μπήκε μέσα και άναψε την ταμπέλα. Κοίταξε το βιβλίο των ραντεβού.

"Σε μισή ώρα θα είναι εδώ μια ομάδα δεκαπενταχρονων." σκέφτηκε.

Πήγε να βγει από το οίκημα για να πάει στο περίπτερο απέναντι. Είχε διψάσει. Όμως προσπαθώντας να πάει εκεί, ένιωσε τα πόδια της αδύναμα. Το μυαλό της να ζοριζετε. Και όλο της το σώμα να κλείνει.

Και κάπως έτσι, λιποθύμησε. Σε ένα άδειο οίκημα, ολομόναχη.

~Throwback~

"Μονίκ? Να μπω?" ρώτησε ο μικρός Σάλεμ, ο επτάχρονος αδερφός της Μονίκ, χτυπώντας την πόρτα της.

"Μπες, δεν με ενοχλεις." Απάντησε η δεκάχρονη τότε Μονίκ.

"Μα τι στο καλό κανείς?" ρώτησε ο Σάλεμ κοιτώντας την να γράφει και με ένα απορημένο βλέμμα στα μάτια του.

"Γράφω μια λίστα με τους φόβους μου. Το είδα σε μια ταινία και ήταν πολύ ωραίο. Θες να δεις τι λέει?" απάντησε η Μονίκ και του έδωσε το τετράδιο.