♬ hoofdstuk 7

813 74 12
                                    

P.O.V Luke

"Geloof me Calum, ze is perfect!"

"Uhm?" Calum kijkt me vragend aan. "Waarvoor precies?"

Ik kijk hem alleen maar aan. Allerlij gedachtes spoken door mijn hoofd. Calum buigt naar voren en zwaait een paar keer voor mijn gezicht. Ik sla zijn hand weg en lach.

"Voor mijn plan.." zeg ik. 

Calum kijkt me raar aan. "Plan?"

Ik grijns. "Ja, ik had toch verteld dat ik dit jaar een relatie wil proberen met Hilary". 

Calum knikt. "Uh ja, maar wat heeft dat meisje daarmee te maken? Hoe heette ze ook al weer?"

"Abby?" zeg ik.

"Ja die, wie the fuck is dat". Calum staat op en neemt plaats in de stoel naast me.

"Ze zit bij ons op school".

"Oh..." Ik zie hoe Calum na denkt. 

"Ik kende haar eerst ook niet, en daarom juist is het perfect! En nog beter: ze komt net uit een relatie! Zij weet er dus alles van".

"En waarom heb je dat nodig?".

Ik buig naar Calum toe en kijk hem aan alsof hij gek is. "Gast, beste Calum, ik heb nog NOOIT een relatie gehad. Een beetje hulp zou handig zijn". 

Calum knikt weer. "En hoe weet jij dat zij net uit een relatie komt?"

"Ik heb mijn research gedaan". 

Calum lacht en ik kan wel raden wat hij denkt. Stalker.

"Gast vind je niet dat je nu een beetje doordraait. Het gaat hier om een relatie met Hilary".

"Precies!" zeg ik en ik sla hem op zijn arm. En dan bedenk ik me wat ik gisteravond tegen Abby gezegd heb. "Ik heb alleen niet een hele goede eerste indruk gemaakt, je weet wel".

"Kon je je hormonen weer niet inhouden". zegt Calum droog. Ik schiet in de lach maar ik weet dat hij gelijk heeft. "Dan zou ik eerst je excuses maar eens maken".

Ik knik, hij heeft gelijk. Anders stemt ze nooit in om me te helpen.

----------------------------------------------------

P.O.V Abby

Ik zit aan de keukentafel en werk met moeite mijn zelfgekookte eitje op. Ik heb echt totaal geen honger maar heb mezelf er toe gezet toch wat te eten. Mijn moeder is werken. Op zondag nog wel. Ik gaap en loop richting de prullebak om de resten van mijn ei weg te gooien. Ik slof door de keuken met mijn grote hondenpantoffels. Ik pak mijn blonde plukken bij elkaar en weet er een staart van te maken. Dan loop ik richting de woonkamer en plof neer op de eerste beste stoel. Door die beweging valt mijn telefoon op de grond, onder de tafel. "Fuck".

Met een diepe zucht sta ik op en buig naar de grond. Langzaam schuif ik onder de tafel en met een gestrekte arm kom ik net niet bij mijn mobiel. Ik rol met mijn ogen en schuif nog iets verder onder de tafel. Ja...bijna....

"DING DONG"

Ik schrik en schiet overeind, met een harde bonk knalt mijn hoofd tegen de tafel. "AU!".

Snel schuif ik onder de tafel vandaan en wrijf met een pijnlijk gezicht over mijn hoofd. Wie er ook achter die voordeur staat, ik haat diegene nu al.

Met een over chagerijnig gezicht doe ik de voordeur open. Ik knipper een paar keer tegen het velle licht en dan valt mijn mond open. "Luke?" weet ik er nog net uit te brengen.

Luke kijkt ongemakkelijk voor zich uit. "Uhm, kan ik even binnenkomen?".

Onbewust zet ik een stap naar achter en hou de deur voor hem open. Nog steeds staat mijn mond open en kijk ik hem verschrikt aan. Wat moet die jongen hier...

Niet veel later zit ik naar Luke op de bank. Met een grijzend gezicht kijkt Luke naar mijn pantoffels. Ik geef hem een dodelijke blik als antwoord.

"Wat kwam je doen". zeg ik bot.

"Ik kwam mijn excuses aanbieden voor gisteravond". zegt hij. Hij krapt even achter zijn hoofd en kijkt me hoopvol aan. 

"Oh".

"Ja, kijk ik was een beetje aangeschoten... Ik bedoelde het niet zo".

"Oh". Zeg ik weer.

"Jezus komt er nog meer uit je mond".

Ik lach even. Luke glimlacht. "Nee, oke vergeven". zeg ik tenslotte.

Luke zucht opgelucht.

"Maar wat kwam je nou echt doen?" zeg ik en ik geef hem een grijns. Luke lijkt even overrompelt door mijn vraag maar herpakt zich snel.

"Ik uh.." hij schraapt even zijn keel "wilde je om een gunst vragen".

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HEEEY! Sorry dat het langer duurde! 

xx


Once againWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu