summer love (Niall Horan)

Arriving.

**Tessa's pov.**

"Aisia?" zeg ik terwel ik haar heen en weer schut. Ze kreunt. "We zijn er!" schreeuw ik nu. Aisia's ogen gingen wijd open.

De reis ging nog vrij snel voorbij. Op de veerboot werd ik wel een beetje zeeziek. Maar voor de rest ging het goed.

"Oh wauw! This is pretty cool!"

" yea." zei ik glimlachend. "Kom! Ik wil de binnenkant zien!" Zeg ik terwel ik enthousiast naar de deur ren. Aisia kwam naast me staan. "Er zijn hier nog meer huisjes."

"Ja, best wel nice hè?" lach ik. Ik ben eindelijk van die ochtend humeur af. "Hier naast zit vast een groep jongens." Aisia wijst naar het huisje naast ons. Bier flesjes lagen overal op het terras. "probably."

Als ik de deur open doe kan ik m'n ogen niet geloven. Het was zó mooi hier. "Wow." zei Aisia.

"Ja, echt wow." zeg ik op de zelfde toon als Aisia. We grinniken.

"Dit word super! Dat je ouders je dit betalen. Dit moet wel een fortuin kosten." zegt Aisia terwel ze een huppeltje maakt. "Yea, maar ja, ze verdienen gewoon veel met hun baan, you know." zeg ik terug.

"I know."

Terwel Aisia meteen naar boven rent om 'de mooiste kamer' te krijgen, loop ik naar de keuken. Typisch, denk ik bij mezelf. Het was prachtig, een groot kookeiland en aan de rechter kant een barretje. Ik trek de koelkast open.. Geen eten, nee, logisch. We moeten zo maar even het stadje in gaan, onder aan deze berg.

In de woonkamer hangt een grote flatscreen tv met een grote, grijze bank ervoor. De grote ramen aan de zijkant van het huis waren prachtig. Je kon het stadje beneden zien liggen. "Heb je het uitzicht al gezien!?" Roep ik naar boven. "Ja, ja!" hoor ik Aisia terug roepen.

Ik kijk in mijn portemonnee, een paar briefjes van vijftig. Als ik ze eruit wil pakken valt er een foto van Dave en mij uit. Duizenden herinneringen schieten door m'n hoofd. Op dat moment stormt Aisia binnen. Snel pak ik de foto op. Aisia zag het en gritst het uit m'n handen. "Wat mag ik niet zien?" lacht ze naar me terwijl ze de foto achter haar houd. "Niks. Geef gewoon terug." Ik probeer de foto uit haar handen te pakken maar ze draait snel om. Ze kijkt lachend naar de foto, tot haar gezicht betrekt. "M-maar waarom h-heb je dit?" vraagt ze stotterend. "Gaat je niks aan." snauw ik. "Tessa, wat is er mis met jou? Je wil hem toch vergeten!? Je haat hem. Gooi dit weg!" zegt ze ratelend. "Dat kan niet." fluister ik. "Waarom niet?" vraagt ze. Ik antwoor niet. "Waarom niet!?" zegt ze nu harder. Ja, waarom niet? Waarom kan ik hem niet loslaten. Misschien door dat we ook zoveel mooie herinneringen hadden. Hij was mijn eerste echte vriendje. Hij was alles voor me. Met z'n leren jasje en tattoos. De romantische uitstapjes op zijn brommer. Alles. Ik hou van hem. "Hij.. Hij.." stamel ik. "Hij deed je pijn. En jij bent hier de wanhopige, die hem vergeeft of zo?" Ik vergeef hem niet. Nooit niet. Maar loslaten? Dat kan ik niet. Nóg niet.

Aisia heeft inmiddels m'n foto terug gegeven en verder er niks meer over gezegd. Dat waardeer ik. Ik kon er ook niet veel langer over door gaan.

"Laten we naar het stadje gaan, eten en dan naar het parkje. Ik heb op internet gezien dat er een super mooi park hier is." zeg ik een beetje nerveus. Niet wetend of Aisia weer dezelfde is na het gedoe met Dave. "Ja, leuk." zegt ze glimlachend. She's back. En ik lach terug. "Waar wil je gaan eten?" vraagt ze. "Nandos!' roep ik. Aisia lacht.