summer love (Niall Horan)

Town

**Tessa's pov.**

Ik slingerde door de bochten. De harde muziek kaatste tegen de straten op. Ik weet niet waarom, maar ik was vrolijk. Het was hier zo mooi. Dit worden vier mooie weken! Ik wou altijd al naar London. En het mooiste is dat ik hier waarschijnlijk ga studeren. Er is hier een super mooie Mode academie. Nog twee maanden, en dan kom ik hier terug. Maar nu eerst genieten van deze vakantie. Niemand gaat dat verpesten, zelfs Dave niet.

Het is drie uur als we de auto hebben geparkeerd. "Laten we eerst naar het parkje gaan en dan eten." zeg ik. De zon schijnt, maar het is meer oranje geworden. Ik knijp in Aisia's arm. "Dit is zo romantisch, deze sfeer, wauw" zeg ik lachend. "Waarom zo vrolijk?" grijnst Aisia. "Moet er altijd een reden zijn?" Ik lach. Op de achtergrond hoor ik muziek. Het klinkt zo lief. Een man speelt op zijn gitaar en neuriet mee. "I know this song, It's by One direction. Isn't it?" vroeg ik aan de man. Hij knikte.

"Can't believe you're packing your bags.

Trying so hard not to cry..

Had the best time, now is the worst time.

But we have to say goodbyee!"

begon ik te zingen. Ik hield van dit nummer vroeger. Ik was nooit echt een fan, maar hun liedjes heb ik zó vaak gedownload.

"Tess, doe normaal. Ik schaam me dood!" sist Aisia. Daardoor ging ik nog een stapje verder. Ik ging naast de man staan. "Come-on people, don't be shy! Let's sing together. It's a beautiful day right?"

Sommige mensen bleven staan en lachten. Er begon een jongen achter me te zingen. Het was alsof er een engel sprak, zo mooi. Ik draai me met een ruk om. Hij heeft een bekend gezicht. De jongen heeft blond haar met prachtig blauwe ogen. Ze waren zo helder, zo vol met vreugde. Heel anders dan Dave's ogen, die van Dave waren licht bruin met een puntje groen in het, dat was zo schattig aan hem. Hij was anders, dat trok me aan. Ik schut mezelf uit m'n gedachten en kijk de jongen aan. Ik begon te lachen. Hij liep naar me toe en pakte m'n hand. Samen zongen we nog één keer het refrein. Gek genoeg klonk het niet verkeerd. Het liedje liep tot z'n einde. De jongen draaide me een keer sierlijk rond. De mensen klapten en er werd geld in een hoed gestopt, van de man op gitaar gok ik. Ik glimlach naar de jongen en loop terug naar Aisia.

"Jij Tessa, Jij bent me een rare." zegt Aisia lachend. Ik begin ook te lachen en sla een arm om m'n nichtje heen. Samen huppelen we het zandpad af.

**Niall's pov.**

I heard a beautiful voice singing. Our song. I said to the boys I was going to look who it was.

I saw a girl singing and a man who played on his guitar. There was a group people around them. I decided to join the song. I started to sing and the girl turned around. She had dark blond hair and blue eyes. She was gorgeous. She smiled.

When the song ended I was going to talk to her. But she walked off. She was talking to an other girl and they left.

I didn't know who she was, I didn't even know her name! But I hope I'm going to see her again.

**Tessa's pov.**

Bijna huilend van het lachen ploffen we op een bankje neer.

"Hey" Ik por Aisia in haar zij. "Laten we even twee uurtjes shoppen, en daarna wat eten!"

"Ja! Ik heb toch nog een nieuw jurkje nodig." zegt Aisia. "Okay, let's go madam." zeg ik op een bekakte toon. Ik steek m'n arm door die van Aisia en lopen dan het overdekte winkelcentrum in.

"Wow, het is hier nog mooier dan in Den Haag!" zeg ik terwijl ik m'n ogen uitkijk. "Hier! Dit is een schattig winkeltje!" roept Aisia. "Ga jij maar alvast, ik loop alvast naar Starbucks. Ook koffie?" vraag ik. "Ja lekker! Doe maar een 'Double Chocolaty Chip'." zegt Aisia.

"Is goed. Dan zie ik je zo hier weer?"

"Ja. Byee!" zegt Aisia terwijl ze de winkel binnen loopt.

Ik loop richting de Starbucks te bedenken welke smaak ik zou nemen. Ik doe maar het zelfde als Aisia.

"Hi, can I help you?" zegt de jongen achter de balie. "Yea, two Double Chocolaty Chip please." zeg ik terwijl ik het geld uit m'n portemonnee haal. "Nine dollar please." "Nine?" zeg ik verbaasd. hmm, negen euro voor twee koffies. Belachelijk. Ik geef hem het geld. "What's your name?" "Tessa"

"Ok. You have to wait ten more minutes. It's busy." zegt de jongen. Ik knik en loop naar een vrij bankje in de hoek. Wachtend op m'n koffie dwalen mijn gedachten langzaam af.

Ik denk aan Dave. Hij hield van Starbucks. Net zoals ik.

Het is duur, maar geld zat. Aisia snapt nooit waarom ik me zo druk maak om geld. Mijn ouders verdienen toch wel genoeg. Dat is wel zo, maar dat betekent niet dat ik maar met geld moet gaan smijten. Verstandig, net zoals mijn vader. Dave zei dat hij dat altijd zo leuk aan me vond. Ik ben altijd de verstandige geweest van ons twee, wat een stel. Iedereen op school snapte nooit waarom wíj wat hadden. Ik was lipgloss, hij was tattoos. Ik was de tut, hij was de badboy. Maar op de één of andere manier werkte het. We hoorden bij elkaar. Nou ja, dat dacht ik dan. Dat dacht iedereen.

- "Hey Isabel!" lach ik terwijl ik bij onze kluisjes kom staan. Ze reageert niet. "Hallo?" zeg ik nogmaals. "Hoi." zegt ze kortaf.

"Jij hebt ook weer een lekker humeurtje vandaag."

"Hoe zou dat toch komen Tessa?" zegt ze geïrriteerd. "Hoe moet ik dat weten?" vraag ik. Op dat moment komt Dave aan gelopen. "Hey kleine, als jij nou eens even daar gaat staan." zegt Dave naar Isabel toe terwijl hij naar achteren wijst. Isabel geeft me een blik. Wat ik er van moet begrijpen weet ik niet.

"Hey babe." lacht Dave. "Hii" lach ik en geef hem een zoen. "Ik wil niet dat je langer met die mensen om gaat." zegt hij serieus. "Hoe bedoel je, díe mensen?" vraag ik. "Gewoon, de onpopulaire." zegt Dave. "Maar Isabel ken ik al mijn hele leven." zeg ik.

"Je hoort nu bij ons." zegt hij met een grijns. Ik glimlach. Óns. De populaire kinderen, denk ik bij mezelf. Ik moet er van lachen. Ik, Tessa, hoor bij de populaire. Dave slaat een arm om me heen en we lopen richting de kantine. Ik kijk om naar Isabel die me een dodelijke blik geeft. -

"Tezzah?" doorbreekt het mijn gedachten. Ik schrik op.