summer love (Niall Horan)

Hii, again.

**Tessa's pov.**

"Aisia." zeg ik terwijl ik op de bank neer plof. "Hmm"

"Hey, sorry van daarnet." zeg ik.

"Is al goed. Ik weet hoe opvliegend je soms kan zijn." lacht Aisia. Ik maak een schokkend gebaar. "Je weet dat ik gelijk heb" zegt ze. Ik knik toegevend. Ik spreid m'n armen voor een knuffel. "Is het goed?" vraag ik. "Ja, het is goed." Aisia en ik lachen.

"Het is al acht uur." zegt Aisia wanneer spongebob is afgelopen. "Koffie?" vraag ik. "Nee, dat is zó vies. Doe mij maar thee." zegt Aisia terwijl ze verder zapt.

"Oke." zeg ik en sta op. In de keuken pak ik de koffiefilters en stop ze in het apparaat.

"Hoeveel klontjes suiker?" roep ik naar Aisia in de woonkamer. "twee!" roept ze terug.

God.. Geen suiker. Ik ben het vast vergeten. Ik was er ook niet echt bij vandaag. Het was leuk vandaag echt, maar de gedachten aan Dave bleef maar aan me knagen. Misschien was deze vakantie ook wel een vlucht actie. Om weg te zijn bij Dave, bij Isabel en bij de herinneringen. Maar op de één of andere manier bleven ze me achtervolgen. Ze zijn nooit weg geweest en dat maakt me benauwd. Hoe kan ik verder leven als ik het niet los kan laten.

Ik loop terug naar de woonkamer. "Ja, ehh. We hebben geen suiker meer." zeg ik tegen Aisia. Aisia kijkt op. "Ik drink geen thee zonder suiker." zegt ze. "Dan drink je toch wat anders?" vraag ik.

"Ik had eigenlijk wel zin in thee."

"Ga dan maar even naar de buren, die hebben vast wel wat." zeg ik. Aisia zucht diep. "Kun jij dat niet even doen?" vraagt Aisia met smekende ogen. "Ik ben in mijn pyjama."

"Oke, goed. Ben zo terug." zeg ik zuchtend. "Dankje!" roept Aisia me achter na wanneer ik de kamer uit loop. Mijn lichte jeans en zwarte top waren gewoon makkelijke kleding. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om bij de buren aan te bellen. Ik denk ook niet dat hun er zoveel zin in hebben. Een  meid aan de deur. Ik sta stokstijf voor de deur. Hier logeerden toch jongens? Met hoeveel zijn ze? Het kunnen er tien zijn, maar ook twee die gewoon veel drinken. Ik kijk nog een keer naar de flesjes op het terras.

Er staan twee zwarte busjes op de oprit met donkere ramen. Niet echt iets voor een groepje jongens denk ik bij mezelf. Er gaan wel duizend gedachtes door mijn hoofd. Erge gedachten, wat ze wel allemaal niet kunnen doen. Ik ben alleen. Ik ben hopeloos tegen zoveel jongens.

Tessa stel je niet aan, bel gewoon. Ik zucht diep en bel aan. Geen antwoord. Ik bel nog eens, dit keer wat langer. Weer niks. Vanaf de tuin hoor ik stemmen. Ze zitten vast achter. Met lood in mijn schoenen loop ik om het huis heen.

Er ligt een jongen op een luchtbed in het zwembad. De jongen heeft krullen en tattoos over zijn body. Tattoos.. Foute boel. Bij een vuurtje zitten twee jongens in klapstoeltjes. Ook tattoos. Het liefst wil ik weg lopen, maar zo schiet het toch niet op. "Ehh, hello?" zeg ik verlegen. De jongens bij het vuurtje kijken op. "Hii." zegt er één. "I come from the house beside yours. Can I ask you something?" vraag ik. "Yea sure, love." zegt de andere jongen. Ze staan op en lopen in mijn richting. Ik zet een stap naar achteren. "Wow, we won't hurt you." zegt de jongen lachend. Ik probeer terug te lachen maar dat mislukt. "So, what did you wanna ask?" vraagt hij. "Ehh yea, maybe a weird question. But we don't have any sucar, can we have some of you?" vraag ik glimlachend. Mijn ademhaling word weer een beetje normaal. "Of course!" lacht hij. Hij steekt zijn hand uit. "I'm Liam. This is Zayn and that boy over there is Harry." zegt Liam. Zayn glimlachend. Ik pak zijn hand aan. "I'm Tessa, nice to meet you." lach ik terug. "Hii!" roept Harry lachend. "Hii!" lach ik terug. "Come. Follow me." zegt Liam terwijl hij voor me uit het huis in loopt. Ik twijfel even maar loop hem toch achterna. Zayn komt ook mee. Harry blijft achter in de tuin. Het huisje is precies het zelfde als onze, maar dan rommelig. Typisch voor een groep jongens. "Sorry for the rubbish over here." zegt Zayn alsof hij me kon horen denken. Ik lach. "Oh, that's okay."

Vanuit de woonkamer komt geschreeuw. "Come on!!" hoor ik een Brits accent schreeuwen. "Oh my God! No! How could you miss that one?" schreeuwt een Ierse stem. Ik grinnik. "Oh, and sorry about the noise. The boys are watching soccer. Arsenal plays tonight and they are a little too exited about it." lacht Liam.

"What a terrible first half!" hoor ik uit de woonkamer. Ik giechel.

**Zayn's pov.**

There is a girl over here. Her name is Tessa, I think. She is beautiful. Blond hair and blue eyes, like Perrie, but different. Tessa's hair was way darker and her eyes were dark blue.

When Liam was searching for some sucar, was I'm going to talk to Tessa. I asked why she was here when we sat down on the chairs in the kitchen. "I'm on a holiday with my niece. We're sleeping here for 4 weeks." Tessa said. "It's so beautiful here, really. And the people are so nice. And..- And..-" I didn't even follow her anymore.

Tessa talked so much, like Niall. Tessa is going to a Mode Academy in a few months, here in England. I think that's pretty cool. She comes from Holland. She can talk English very well for a Dutch girl.

I heard Niall and Louis arquing about the game. I wasn't in the mood to look soccer. Finally I was back in England, but Perrie wasn't here. We're skyping and texting a lot, but I want to hold her in my arms really bad. So I'm a little bit down. I just miss her.

Louis and Niall were joining the room. "Lads, meet Tessa. Our neighbor." Liam said. Tessa faced the boys and Niall stopped talking.  Louis walked to her. "I'm Louis." he said. "Tessa." She smiled and Louis gave her a hug. She looked a little bit awkward at first. Niall was looking at Tessa with his mouth wide open. "Hey Niall, you catch flies." I laugh. He blushed and I laughed even more.

"This is Niall." Louis said and pointed at him. "Yea, we know each other." Tessa said. I was confused at first. But I think Tessa is the girl from Starbucks, Niall told about.

"Hii." Niall said with a red head. "Hii Niall." she said smiling. "Sorry, I didn't even notice that you're One direction. Stupid of course."

"That's okay. Actually it was nice to talk to someone who didn't scream all the time." I said. She smiled.