That Boy | H.P. FanFictie ✔

Hoofdstuk 15

POV Sofie
Ik zit in de Grote Zaal in het niets te staren. Sinds ik weer terug ben heb ik niet veel gezegt. Ik ben hier nu al 5 dagen. Ik slaap ook bij Cedric want ik heb telkens nachtmerries. Cedric heeft daardoor zijn eigen kamer gekregen zodat zijn jaar genoten geen last van me hadden. Proffesor Andeling is heel erg ongerust over me. "Sofie wil je even mee komen?" vraagt Proffesor Andeling. Ik sta op en volg haar naar haar kantoor. "Ga zitten" zegt ze en ik ga op de stoel voor haar bureau zitten. "Sofie ik maak me zorgen om je. Echt heel erg. Ik weet ook niet wat er met je aan de hand is. En ik wil dat je vertelt wat er met je is. Alleen als je het kan" zegt ze. "Ik-ik was natuurlijk een tijdje weg. Ik was soort van ontvoerd door de familie van Draco. Maar we begonnen van elkaar te houden. We waren al eerder soort van samen maar dat had hij verpest. Maar ik had het hem vergeven. Toen kregen we wat. Daarna ging Draco hier heen met mij en nam Ginny mee voor mij. Omdat ik zo alleen was. Maar toen kreeg ik geen controle meer over mezelf en heb ik mezelf gesneden en heb ik Draco laten kiezen tussen dat hij me dood of dat hij mee ging met zijn plan om te ontsnappen. Hij was van plan om mee te gaan. Maar toen werd hij boos. Hij zei dat ik niet gelukkig met hem was maar dat was ik wel. En hij zei dat ik gelukkiger was met Cedric. En toen bracht hij me terug en maakte hij het uit. En ik mis hem en ben er gewoon kapot van wat hij allemaal zei" zeg ik. Toen ik het vertelde rolde er tranen over mijn wangen. "Heb je daarom ook zo veel nachtmerries?" vraagt Proffesor Andeling. Ik knik. "Ik zie Draco die me dood. Of hij geeft niks om me, alsof zijn hart geen gevoels meer heeft. En zo door" zeg ik. "Oke, dat wou ik weten. Je mag gaan" zegt ze. Ik sta op en loop het kantoor uit en loop dan naar de kamer van Cedric en deels van mij.

Ik zit op het bed met een boek. Mijn gedachten zitten bij Ginny en Draco. Ik mis ze bijde. Hoe zou het met Ginny gaan?

POV Draco
Ik zit in de kerker. Na dat ik terug was verschijnselt om Sofie weg te brengen wou ik gelijk terug. Ik wilde haar niet weg brengen. Alles wat ik tegen haar heb gezegt wilde ik niet zeggen. Zou Soof dit bedoelen met geen controle hebben? Ginny zit tegen over me. Ik heb het haar vertelt en ze was eerst boos maar toen ik zei dat ik er geen controle er over had geloofde ze me.

Ik zit met mijn rug en hoofd tegen de muur. Ik hoor Ginny snikken. Ze doet het zo wat elk uur. Ik snap wel waarom ze huilt. Ze mist natuurlijk haar vrienden. Vrienden die ik niet heb. Vrienden die voor je klaar staan, die er altijd voor je zijn. Die heb ik niet. "Ginny, het spijt me. Ik heb je hier heen gebracht alleen om Sofie wat blijer te maken. Maar nu zit jij hier, het spijt me" zeg ik. "Het is oke, we moeten gewoon proberen hier weg te komen" zegt ze. "Heb jij je wand?" vraagt ze. Ik voel. "Ja, omg waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht" zeg ik. Ik sta op en open de cel deur. Ik open ook die van Ginny. "We moeten eerst je wand halen uit mijn kamer. Dan kunnen we gaan" zeg ik. "Hoe wil je bij jou kamer komen?" vraag ik. "Ja geen idee" zeg ik.

Sorry voor klein hoofdstuk😭
Maar dit is het eerste hoofdstuk na....ja idk HEEL HEEL HEEL lang.

xxx Y