That One Night

TON II: Four Little Angels

Present....

"Nanay! Have you seen my doll?" tanong ng prensesa kong si Elspeth Zyana. Siya ang bunso. At dahil siya din ang bunso, siya ang pinakasweet and bubbly. Sweet naman silang apat kaso mas sweet si Elspeth Zyana. Kahit na ganun, wala akong favoritism sa kanila. Pantay-pantay lang sila.

"Nanay! Ate Ellery Zayla told me that I am ampon. Is it true?" ngumiti ako kay Elora Zaheera. Paano naman siya magiging ampon na magkamukhang magkamukha silang apat? Si Elora Zaheera kasi masyadong tahimik. Laging nagbabasa ng libro. Eto namang si Ellery Zayla masyadong makulit. Laging tinutukso ang kapatid niya na ampon. Lagi tuloy umiiyak. Bago ko pa siya mapagalitan, lumabas si Elaina Zakia. 

"You should not be like that Ellery Zayla. You should not tell her na she's ampon cause she's not. If she isa a ampon, then we should also be ampon. We have the same looks remember?" napangiti ako sa sinabi ni Elaina Zakia. She is the eldest so siya din ang tumatayong nanay sa kanila if wala ako. Nagtatrabaho na kasi ako kasama nila Sam as a model. Mabuti na lang talaga at mabilis akong nakabawi sa na gain kong pounds matapos ko manganak. 

"Sorry Elora Zaheera. You are not a ampon. You are our sister so don't cry na." kahit na magaway sila, di pa rin maalis sa kanila na mahal nila ang isa't isa. Yun din kasi ang tinuro ko sa kanila.

"Yehey! Ate Ellery Zayla and Ate Elora Zaheera is bati na! Group hug!" at naggroup hug kami. Naputol ang group hug namin dahil sa isang tawag. Kinuha ko ang phone ko at sinagot ang tawag.

"Hello Alex? Anong kailangan mo?" 

"Em. Pwede ka bang umuwi sa Pilipinas. Kailangan kasi namin ng model. Ikaw lang naman kasi ang availble. Sana pumayag ka na. Please." nagpapacute ang boses ni Alex. Di lang kasi kami mga ordinaryong models. We also design shoes and dresses. Kaya nga dito sa Paris ako tumira para makapag-aral ako ng fashion designing. Kaso na postpone kasi nabuntis ako kaya I have to stop schooling. Nagtrabaho ako para sa amin. Pero tinulungan naman nila ako na sa gastusin.

"Hay! Alam mo naman na I can't refuse you. So kailan ang flight?" kahit ayoko pang bumalik ng Pilipinas pero kailangan. Ngayon ko na nga lang mababayaran sila Sam sa kabutihang loob nila tatanggihan ko pa. At sayang naman ang pera kung ibibigay ko na lang sa iba.

"Sa Saturday na. Mabuti na lang at walang pang klase ang mga bata kaya pwede mo silang isama. Don't worry after a week susunod kami. We are planning to have a branch there."

"Ano?! Bakit di niyo ako sinabihan? Isa din kaya ako sa may-ari ng 4G." 4G is our clothing line. We conquer clothing business na rin. Kilala na ang clothing namin kaso kami ang di kilala. Ayaw kasi namin na makilala kami ng marami. Ayaw namin ng maraming issues. 

"Kaya nga sinasabihan kita. Pwede ka namang umalis sa Philippines pagkatapos ng photoshot tapos balik ka dito sa Paris. Alam ko naman na ayaw mo pa siyang makita." Alex is right. Ayoko pang makita si Zaire. Baka kasi pag nakita niya kami, agawin niya sa akin ang mga anak ko. Kahit magbestfriend kami, di ko siya hahayaan na gawin yon.

"Ohh sige Lex. Ako na bahala. Thanks for informing!" at binaba ko na ang tawag. Bumalik ako sa mga anak ko na busy sa paglalaro. 

"Kids. Fix yourselves. We're going somewhere." kapag sinabi kong 'we're going somewhere' ibig sabihin mamasyal kami. Kaya nga excited silang nagbihis sa taas. Mahilig talaga ang mga anak niya mamasyal lalo na sila Elspeth Zyana at Ellery Zayla. I wanna spent my days with them.

Mabilis tumakbo ang panahon. Uuwi na kami ng Pilipinas. Ayaw ko sana silang dalhin pabalik pero nagpumilit sila. Ayoko rin naman sila mahiwalay sa kanila. We are now heading our way to the airport. Mabuti na lang at nandiyan sila Sam para ihatid kami. Natutuwa ako sa suot ng mga anak ko. They are wearing the same clothes and shoes. Knee length dress and dr martens ang suot nila. Pinigtitinginan nga kami ng mga tao dahil sa kanila. At para for sure, I made a disguise baka kasi may makakilala sa akin at ng mga anak ko.

We have a safe flight to Manila. Sobrang nanibago ang mga bata dahil sa biglang pagbago ng panahon. Hangang ngayon, maraming nakatitig sa amin lalo na sa mga anak ko. Sumakay agad kami ng taxi at pumunta sa condo ko dati. Agad namang nagpahinga ang mga bata. Pagod ata sila sa biyahe. 

Umupo ako sa sofa sa sala. Maraming tumatakbo sa utak ko. What if makita ni Zaire ang mga anak niya? What if ma recognize niya na sa kanya ang mga bata? What if agawin niya sa akin ang mga bata. Iniisip ko pa nga lang yon nasasaktan na ako. Ano pa kaya kung tuluyan niyang ilayo ang mga anak ko. Kilala ko si Zaire. Handa niyang gawin lahat para makuha lang ang mga bagay na dapat sa kanya and Im afraid na baka kunin niya ang mga bata sa akin. Alam ko rin naman na darating ang panahon na malalaman niya ang totoo. Wala namang sekreto ang natatago ng matagal.

"Nanay? What are you thinking? Is it Tatay?" binigyan ko lang ng ngiti si Eliana Zakia. Masyadong matalino si Eliana Zakia na akala mong matanda magsalita. Umupo siya sa lap ko and rest herself in my chest. I brush her hair using mga hands.

"Wala to anak. I just can't sleep. I know na you are tired so you better rest."

"Im okay Nanay. Im not that tired. I want to comfort you. I know something's bothering you. I know that you will not tell me what's your problem but always remember Nanay that we love you and we will never leave you." nung narinig ko yun galing sa anak ko, parang nagkaroon ako ng assurance na di nila ako iiwan. And I am holding to that assurance. Di ko mapigilang yakapin siya. Mawala na ang lahat wag lang ang mga anak ko dahil sila ang buhay ko.

"I Love You Nanay." I kiss her forehead.

"I Love You too Elaina Zakia."