ျမတ္​ႏိုးရပါ​ေသာ /​ မြတ်နိုးရပါသော

အခန္း (၉)

အခန္း (၉) ။ ။ တမ္းတျခင္းမ်ား

2019 ခုႏွစ္ ၊ ဒီဇင္ဘာလ

ကြၽန္မအသက္ ၂၀႐ွိသြားပါၿပီ။ စတုတၳႏွစ္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
္ဘယ္ေတာ့မွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္တစ္ခုကေန ကြၽန္မ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္ အခု ကြၽန္မ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လာပို႔ထားတဲ့ သူတို႔အတြဲပံုကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ဝဲေနမိတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔ ဇာတ္လမ္း အဆံုးသတ္သြားေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကေနတဆင့္ သူ႔သတင္းေတြ ေရာက္လာျမဲပါပဲ။

"ငါကအပိုေတြမလုပ္တတ္ဘူး၊ ေသာက္ပိုေတြလုပ္ျပမွ ခ်စ္တယ္ထင္တာလား" လို႔ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့သူ။

"ငါ့ရင္ထဲမွာနင္႐ွိတာ နင္သိရင္ၿပီးတာပဲမဟုတ္ဘူးလား။ အဲ့ဒါေတြလိုလို႔လား"

အဲ့လိုေတြ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ တစ္ေယာက္ေသာသူဟာ ဒီမိန္းကေလးကိုေတာ့ တကယ္ခ်စ္တယ္ထင္ပါရဲ႕။
ကြၽန္မနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွမ႐ွိဖူးခဲ့တဲ့
သူ႔ MyDay မွာ အဲ့ဒီမိန္းကေလးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက ေနရာယူလို႔ေနပါတယ္။
အင္းေလ..သူလည္း ခ်စ္တတ္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕။

'..ေဘဘီ နင္ထြက္သြားပါေတာ့ကြာ...ငါနဲ႔ေဝးရာအရပ္မွာ..အလွဆံုးေန႔ေတြမင္းဖန္တီးလိုက္ပါ'

Repeat လုပ္ၿပီးဖြင့္ထားတဲ့ Bunny Phyoe ရဲ႕ "ေလထဲကအိမ္ " သီခ်င္းက အခန္းထဲမွာ ပ်ံ့လြင့္ေနပါတယ္။ ဒီသီခ်င္းၾကားမိတိုင္း မ်က္ရည္က်မိတဲ့ အႀကိမ္လည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး။

'မင္းေၾကာင့္ငါ့မွာအေမာေျပရတယ္..
မင္းေၾကာင့္အခ်စ္ကိုေတြ႔႐ွိဖူးတယ္...
မင္းေၾကာင့္ ဘဝမွာ အထီးက်န္ျခင္းေတြလြန္ေျမာက္ဖူးတယ္..'

ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကိုလွန္လိုက္တယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ၊ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေတြ။ သူ႔အေၾကာင္းေရးတဲ့ကဗ်ာေတြမွာ သူ႔ကို "ဟန္နီ" လို္႔ သံုးႏႈန္းေလ့႐ွိတယ္။
ကြၽန္မကေန ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္႐ွာတာပါပဲ ။
နာက်င္ရမယ္မွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ အဲ့ဒီအပိုင္းအစေတြကို တူးဆြေနမိတယ္။