Death Class (ON-HOLD)

Chapter 10: Death Class

Maraming salamat po sa matagal na paghihintay ng update ko. Sorry for the super duper late update. ❤

This chapter was dedicated to BlueNowYOUseeMe. Habang 'di pa ako nag-uupdate, binasa ko po ang mga past comment ng ibang readers. So, this is your request, baby.

THANK YOU FOR 12K READS, MGA BABIES!

***

"Shhhh." Pagpapatahimik sa akin ni Jashlei. Nakatakip ang kanang kamay niya sa bibig ko.

Nakarinig kami ng mahihinang yapak ng mga paa na palapit sa kinalalagyan namin ngayon.

Oo.

May kalahating parte ng utak ko na sinasabing maari akong lumabas at nagpakita sa kanya pero ang isang parte ko ay sinasabing huwag. Maari kaming mapahamak.

"May pumunta ba rito?"

Halos pigilan ko ang aking paghinga. Napasulyap ako kay Jashlei. Agad akong napalayo at ako na ang kusang nagtanggal ng kanyang kamay sa aking bibig nang mapagtanto ko ang aming posisyon. We're too close.

Narinig ko siyang tumikhim ng mahina.

"Mayro'n nga. Nawawala ang class record noong 1988." Saad ni Brent sa kanyang sarili.

Napasulyap ako kay Jashlei. May hawak na siyang pilas ng papel. Nanliit ang mga mata ko nang mapansin kong may bahid ng dugo iyon.

Bumalik ang tingin ko sa harap. Pinararamdaman ang galaw ni Brent.

Maya-maya pa'y nakarinig ako nang pagsara ng pinto kasabay rin no'n ay ang pagbahing ko dulot ng alikabok.

Fudge.

"Mira, ano ang ginagawa mo diyan?"

Nanigas ako. Napalingon ako sa gawing kanan. Nakita ko ang mukha ni Brent. Tila nakayuko siya at nakasilip sa gawi ko.

"Mira!"

Tae, s'ya nga!

Sa gulat, napatayo ako ngunit huli ko nang napagtanto na nasa ilalim pala ako ng mesa.

"Ouch!" Hiyaw ko.

Pagapang ako na lumabas sa ilalim ng mesa. Pasimple akong lumingon sa ilalim at napahinga ako ng maluwag nang nakita kong wala si Jashlei.

Nangitngit ako sa inis dahil sa kanya. Letse siya toda max! Iniwan ba naman ako?

"A-ah. Kinuha ko 'yong ballpen ko. Yeah right!" Depensa ko. Inilabas ko pa ang ballpen na hawak-hawak ko mula pa kanina.

Inilalayan niya ako. Napakamot naman ako sa ulo.

"Nalaman kong dito nag-aaral iyong tita ko so... Yeah," Sagot ko sa tanong niya kanina. Peke naman akong tumawa. "Ikaw? Bakit ka nandito?"

Napansin kong saglit siyang nanigas sa kinatatayuan niya. Umubo siya ng peke.

"Ah. May pinapahanap lang sa akin si Kean." Napairap ako ng mata nang marinig ko ang pangalan niya.

"Bakit hindi siya naghanap? May kamay naman kamo siya. Psh."

Narinig ko namang tumawa si Brent. God... Ang gwapo niya talaga tumawa.

Pinilig ko ang aking ulo at naglakad palayo. Naramdaman ko namang sumunod siya.

"Adik ka talaga. Hahahaha! He's our president after all. It's for our class, you know." Usal naman niya.

Nang makarating kami malapit sa pinto, sinenyasan ko si Sir Paul na lalabas na ko.

Pumihit ako paharap kay Brent.