TUHAF TESADÜF

BÖLÜM 10

Doktorun,odadan çıkışının ardından yaklaşık 10-15 dakika geçtiğinden dolayı babam, annemi uyandırıp , toparlanmaya başladılar. Tabii ben hâla seruma bağlı olarak yattığım için kıpırdayamıyordum bile. O an, ne zamandır Açelya'nın ortalıklarda görünmediğini farkettim. Onu en son makarna yerken görmüştüm.

Tam babama Açelya'nın nerede olduğunu soracaktım ki; kulaklarım hastaneyi altını üstüne getiren büyük bir çığlık sesiyle çınladı.
Nedense bu çığlık ,bana 10. Sınıfta, sağlıkçıların gelmesiyle ortalığı yerle bir eden yanımdaki arkadaşımın çığlığını anımsattı. O an beynim error verdi ve serumdan dolayı hareket edemeyen ben nasıl olduysa ayaklanmıştım.

Çığlık beni kendine çekiyordu sanki. Filmlerde nasıl gördüysem, kolumdaki iğneyi aynı şekilde çıkarttım ve çığlığa doğru koşmaya başladım. Hâla , beynim beni yönettiği için nereye koştuğumu bile bilmiyordum. Odamdan çıktığım gibi çığlığın 2 adım ötemdeki odadan geldiğini anladım.

Odaya girer girmez , sedyenin üzerine çıkmış bir kız, elinde iğne tutan bir hemşire ve tabiki de olmazsa olmazımız bütün hastane halkı, gözlerimin önüne halı misali serildi. O an korktuğum şeyin başıma geldiğini anladım ve sedyenin üzerindeki kızın Açelya olduğunu anladım. Ve neden çığlık attığınıda.

Çünkü benim akıllı ve pıtırcık arkadaşım Açelya; iğneden korkuyordu.
O sırada gözlerin, Açelya'ya değil, bana baktığını farkettim. Pardon bana değil, sol omuzumun aşağısına bakıyorlardı. Hay aksi!!!! İğneyi doğru düzgün çıkartmayı becerememiştim. Ama filmlerde öyle oluyodu?? Ve koyu kırmızı rengine dönmüş bir kol görünce de hatların karıştığını fark ettim. Beynim yanlışlıkla korku filmine yönlendirmişti beni.

Sonra da birşeyin kırılma sesini andıran "Çat!!" diye bir ses duyuldu. İğneden korkupta sedyenin üzerine çıkan Açelya'yı kan da tutuyordu. Ve bu yüzden, artık vücudu dayanamayıp sedyenin üzerine sert bir düşüş yapmıştı. E tabii sedye de dayanamayıp kırılmış olucak ki Açelya yerde, kırık sedye parçalarının üzerinde baygın bir halde yatıyordu.